هدف پژوهش: بررسی تأثیر ویژگی های هیئت مدیره، شاخصه های قدرت مدیرعامل و بحران مالی بر ریسک پذیری بانک های پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران می باشد. روش شناسی پژوهش: جامعه آماری این پژوهش از میان 18 بانک پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی دوره زمانی 1393 تا 1399 می باشد. در این تحقیق از داده های پانل (تابلویی) با اثرات ثابت استفاده شده است. یافته های پژوهش: نتایج فرضیه اول تا ششم به ترتیب نشان داد که اندازه هیئت مدیره بر ریسک پذیری بانک ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تاثیر معنادار و منفی دارد. استقلال هیئت مدیره بر ریسک پذیری بانک ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تأثیر معنادار و منفی دارد؛ تخصص هیئت مدیره بر ریسک پذیری بانک ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تأثیر معنادار و منفی ندارد. حقوق مدیر عامل بر ریسک پذیری بانک ها (ریسک اعتباری) تاثیر معنادار و منفی ندارد؛ اما این تاثیرگذاری بر ریسک نقدینگی مثبت می باشد؛ دوگانگی وظیفه مدیر عامل و رئیس هیأت مدیره بر ریسک پذیری بانک ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تأثیر معنادار و منفی دارد و بحران مالی بر ریسک پذیری بانک ها (ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی) تأثیر معنادار و مثبتی دارد. بحث و نتیجه گیری: هیئت مدیره های بزرگتر به دلیل در دسترس بودن سرمایه انسانی بیشتر و نظم و تعادل بیشتر در فرآیند تصمیم گیری، ریسک پذیری را کاهش می دهند. مطابق با مفروضات تئوری نمایندگی، تعداد مدیرانی که در هیئت مدیره شرکتی فعالیت می کنند با نتیجه تصمیمات هیئت مدیره مرتبط هستند.