امروزه شکل گیری کارآفرینی به خصوص در نواحی روستایی نیازمند فراهم بودن بسترها و زمینه هایی است؛ به عبارت دیگر، توسعه کارآفرینی مشروط به وجود ظرفیت های کارآفرینانه در فضاهای جغرافیایی و همچنین بین نیروهای انسانی فعال مستقر در آن است. در نواحی روستایی مسلماً ظرفیت ها و پتانسیل هایی نهفته است که با شناسایی آنها می توان فعالیت های متنوعی در زمینه های کشاورزی، گردشگری، ورزش، صنایع دستی و ... در روستاها انجام داد و در نتیجه نابرابری های درآمدی و بیکاری را کاهش داد و راه توسعه اقتصادی روستایی را فراهم کرد. تحقیق حاضر با تاکید بر نقش کارآفرینی در مناطق روستایی به بررسی الگوهای توسعه اقتصادی مبتنی بر اشتغال و کارآفرینی در مناطق روستایی ایران با تاکید بر نمونه های منتخب داخل و خارج کشور پرداخته است. تحقیق حاضر، متناسب با هدف کاربردی، از نوع توسعه ای است. از نظر ماهیت و روش، یک پژوهش توصیفی- تحلیلی و تطبیقی از نوع پیمایشی و از لحاظ وسعت، پهناگر است. داده های مورد استفاده در این مطالعه از طریق ترکیبی از روش های اسنادی- کتابخانه ای به دست آمده است و ضمن بررسی سوابق موضوع، گزارشات و اسناد بالادست بررسی شده است. نتیجه گرفته شد که تشویق روستاییان برای گرایش به کارهای تجاری به شیوه کارآفرینی مناسب ترین راهبرد برای پاسخگویی به چالش های اقتص ادی و اجتم اعی در من اطق روستایی است. کارآفرینی به منزله یکی از راه های مهم ارتقای توسعه مناطق روستایی ظاهر شده است و به همین دلیل راهی برای احیای مجدد روستاها است.