در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر سکوت و آوای سازمانی کارکنان خود بر حرکت سازمان و حرکت و مسیر پیشرفت کارکنان مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش از لحاظ روش تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام کارکنان ستادی بانک های خصوصی در تهران می باشد که نمونه آماری پژوهش بر اساس جامعه نامحدود و واریانس نامعلوم 175 تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه و مصاحبه استفاده شد نتایج تحقیق چنین نشان داد که بین سکوت و آوای سازمانی و پیشرفت کارکنان در سازمانهای خصوصی دارای استراتژی ثانویه رابطه معناداری وجوددارد.
