پژوهش حاضر به مطالعه بررسی تاثیر قابلیتهای نوآوری بر عملکرد کسب وکار اکوسیستم های استارتاپی با توجه به نقش میانجی چابکی استراتژیک می پردازد. روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی، پیمایشی و همبستگی میباشد. همچنین جامعه آماری این پژوهش را کلیه مدیران اکوسیستم های استارتاپی تشکیل می دهد. حجم نمونه بااستفاده از فرمول کوکران 80 نفر تعیین گردید و روش نمونه گیری پژوهش حاضر تصادفی ساده می باشد. داده های تحقیق با روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده و ابزار مورد استفاده پرسشنامه بوده است. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ 0.849 و روایی ابزار با روش محتوایی مورد تأیید قرار گرفته اند. اطلاعات تحقیق به کمک نرم افزار Smartpls و با استفاده از آزمونهای آماری، توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که قابلیتهای نوآوری بر چابکی استراتژیک و عملکرد کسب وکار تاثیر معناداری دارد. همچنین نتایج نشان میدهد تاثیر چابکی استراتژیک بر عملکرد کسب وکار معنادار شده است.