تأثیر خودشیفتگی و ویژگی های مدیران بر سطح افشای گزارشگری پایداری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

چکیده

گزارشگری پایداری شرکت ها، ره آوردهای اقتصادی، اجتماعی و محیطی شرکت است که نشان می دهد یک واحد تجاری با در نظر گرفتن این مسائل، چگونه طرح های توسعه خود را در آینده اجرا می کند. برای همین سیاست های گزارشگری پایداری شرکت ها به عنوان بخش مهمی از راهبردهای شرکت ها در نظر گرفته و در این راه شرکت های بزرگ معمولاً گزارشات پایداری خود را به عنوان یک راهبرد شرکتی می پذیرند. همچنین خودشیفتگی، رفتار و نوع تصمیمات مدیران را تحت تأثیر قرار می دهد و ترکیبی از ویژگی های مهم شخصیتی از قبیل خود بزرگ بینی در عین شکنندگی، اشتغال ذهنی در مورد موفقیت، احساس محق بودن، مورد تحسین واقع شدن، تخیلات مربوط به قدرت زیاد، زیبایی و موفقیت، حساسیت زیاد به انتقاد و تمایل به بهره کشی از دیگران در روابط بین فردی می باشد. هیأت مدیره ها معمولاً افرادی هستند که حق کنترل، سیاست گذاری های کلان، نظارت و حاکمیت بر یک شرکت را دارا هستند. این افراد سلامت شرکت را در حوزه های مختلف مثل عملکرد مالی مناسب، تناسب فرآیندها، اقدامات و قانونی بودن فعالیت های سازمان با هدف پیشبرد سازمان تضمین می نمایند. در این تحقیق به بررسی تأثیر خودشیفتگی و ویژگی های مدیران بر سطح افشای گزارشگری پایداری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. جهت آزمون فرضیه ها از روش همبستگی بین متغیرها و معادلات رگرسیون چند متغیره از طریق روش پانل دیتا استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، کلیه شرکت های تولیدی پذیرفته شده در سازمان بورس اوراق بهادار تهران از ابتدای سال 1395 لغایت انتهای سال 1399 می باشد و نمونه مورد بررسی تحقیق، مشتمل بر 191 شرکت که با استفاده از روش حذفی سیستماتیک انتخاب گردیده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که خودشیفتگی مدیران، تحصیلات هیأت مدیره، مالکیت هیأت مدیره، ثبات هیأت مدیره و غیر موظف بودن هیأت مدیره بر سطح افشای گزارشگری پایداری تأثیر معنادار دارند؛ اما اندازه و جلسات هیأت مدیره بر سطح افشای گزارشگری پایداری تأثیر معناداری ندارند.