برهم کنش بین سازه ها، فونداسیون هایشان و محیط خاکی زیر فونداسیون، رفتار حقیقی سازه را به طور قابل ملاحظه ای نسبت به حالتی که از ملاحظه خود سازه درک می شود، تغییر می دهد. لذا در طرح های بهبودیافته سازه های مهم نیاز به مدل دقیقی از سیستم برهم کنش بین خاک-پی-سازه که دارای اعتبار، کارایی و دقت محاسباتی است، می باشد. پژوهش حاضر، تلاش به جمع آوری انواع مدل های موجود در این زمینه در مقالات گذشته می نماید. تاکید بر مدلسازی فیزیکی محیط خاکی است چرا که ظاهراً مدلسازی سازه تقریباً ساده است. نقاط قوت و ضعف مدل ها در یک مقاله شرح داده شده است تا شاید در انتخاب یک نوع مناسب به مهندسین عمران برای پژوهش و طرحشان کمک نماید.