هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر محدودیت های مالی بر سرمایه در گردش بهینه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. محدودیت های مالی به پیروی از پژوهش های کاپلان و زینگالس (1998) ارائه شده است. جهانخانی و کنعانی (1384) و جهانشاد و مدانلو (1392) مدل کاپلان و زینگالس را با توجه به مختصات ایران ارائه نمودند. تعداد 134 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی شش ساله از 1394 تا 1399 طبق شرایط غربال جامعه انتخاب و تعداد 1026 مشاهده شرکت-سال در تحلیل های آماری منظور شده اند. فرضیه های پژوهش با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش داده های ترکیبی با اثرات ثابت آزمون شده اند. نتایج برآورد مدل های پژوهش حاکی از این است که محدودیت مالی تأثیر منفی و معناداری بر سرمایه در گردش بهینه دارد به گونه ای که شرکت های با محدودیت مالی بالاتر، سرمایه در گردش بهینه پایین تری داشته اند. از طرفی، متغیر رشد درآمدهای شرکت نیز اثر معناداری بر سرمایه در گردش بهینه شرکت ها داشته و این اثر بصورت مثبت و مستقیم است.
