تأثیر مهاجرت و حاشیه نشینی بر محیط زیست شهر تهران

چکیده

رشد سکونت گاه های غیررسمی و نامنظم، به مثابه جزیره های فقر در حاشیه و درون شهرها مشکلی است که به دلیل حذف اقشار کم درآمد از نظام برنامه ریزی و لحاظ نکردن آن ها به صورت فعال و به عنوان گروه های هدف در سیاست گذاری ها است و از دلایل تخریب محیط زیست، تضعیف خدمات شهری و نزول زیربناهای موجود می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ابعاد مختلف اثرات حاشیه نشینی بر شاخص های زیست محیطی است. روش پژوهش حاضر توصیفی – کتابخانه ای است. در واقع محققین با استفاده از مرور مبانی نظری و پیشینه ی پژوهش به بررسی ابعاد مختلف تأثیر مهاجرت و حاشیه نشینی بر محیط زیست شهر تهران است. پس از مرور ادبیات تحقیق ابعاد بهبود حاشیه نشینی و توسعه آن عبارتند از: امکانات آموزشی، امکانات درمانی، امکانات ورزشی و امکانات فرهنگی است.