این پژوهش به بررسی تاثیر اجتناب از مالیات بر رابطه بین سرمایه گذاری بیش از حد و محدودیت در تامین مالی در کشور ایران در جهت کمک به مدیران برای تصمیم گیری و عملکرد بهتر در امر پرداخت مالیات، حفظ وجه نقد و استفاده از آن در جهت سرمایه گذاری می پردازد. در این پژوهش از اطلاعات 153 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1393 تا 1398 استفاده شده است. به منظور بررسی تاثیر متغیرها از روش مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) و برای تحلیل الگوها از رویکرد حداقل مربعات جزیی (PLS) استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که بین محدودیت در تامین مالی و سرمایه گذاری بیش از حد رابطه منفی وجود دارد، اما این رابطه معنادار است. همچنین با وجود رابطه منفی بین محدودیت مالی و اجتناب از مالیات، اجتناب از مالیات به عنوان یک متغیرمیانجی، اثر معنادار و مثبتی بر سرمایه گذاری بیش از حد دارد. می توان نتیجه گیری نمود که محدود کردن اجتناب از مالیات سرمایه گذاری را کاهش می دهد. چرا که اجتناب مالیاتی منبع خوبی از تامین مالی داخلی است که بر سطح سرمایه گذاری شرکت تاثیر گذاشته و باعث غلبه بر نرخ بندی سرمایه از جنبه انتخاب نامطلوب می شود همچنین با تاثیر بر رشد اندازه شرکت باعث ایجاد خطر اخلاقی شود.
