مطالعات مدیریت ورزشی

این پژوهش با هدف ارتباط بین سلامت سازمانی با رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی دوره اول متوسطه شهر تهران انجام شده است. روش این پژوهش، ازنظر هدف، کاربردی و به لحاظ گردآوری داده ها، توصیفی - همبستگی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی معلمان تربیت بدنی دوره اول متوسطه شهر تهران بود (تعداد = 220). طبق جدول مورگان، 136 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسش نامه های استاندارد سلامت سازمانی هوی و همکاران (1996) و رضایت شغلی ویس و همکاران (1967) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش های آمار توصیفی و استنباطی (کلموگروف- اسمیرنوف، آزمون همبستگی پیرسون و اسپیرمن) استفاده شد. یافته های حاصل از آزمون ضریب همبستگی نشان داد که بین سلامت سازمانی و رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی دوره اول متوسطه شهر تهران ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت. براساس نتایج رگرسیون، فقط عامل سلامت فنی از سلامت سازمانی دارای شرایط پیش بینی رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی بود.

بخش بندی شرکت کنندگان ورزشی و آگاهی از اهداف مشارکت آن ها، همواره یکی از اهداف بازاریابان ورزشی بوده است. هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل مفهومی بخش بندی تماشاگران ورزشی با رویکرد مدل پیوستار روان شناختی و مقیاس ارزیابی و سیاهه فراغت جدی بود. تعداد ۶۷۰ مرد ۱۸ تا ۶۵ سال تماشاگر مسابقات فوتبال لیگ برتر، به صورت هدفمند، تصادفی و داوطلبانه، مقیاس اندازه گیری میزان مشارکت تماشاگران فوتبال بیتون و همکاران (۲۰۰۹) و مقیاس اندازه گیری متغیر پیامدهای مشارکت اسلیم گولد و همکاران (۲۰۰۸) را تکمیل کردند. یافته های معادلات ساختاری نشان داد که مدل مفهومی مبنی بر بخش بندی تماشاگران ورزشی، با استفاده از ترکیب دو مدل پیوستار روان شناختی (پی.سی.ام) و مقیاس ارزیابی و سیاهه فراغت جدی (اسلیم) دارای برازش بود. به طورکلی، می توان نتیجه گرفت که ترکیب دو مدل پیوستار روان شناختی و ارزیابی و سیاهه فراغت جدی می تواند برای بخش بندی تماشاگران ورزشی و آگاهی از اهداف مشارکت آن ها، جهت استفاده و راهنمایی بازاریابان و صاحبان باشگاه ها برای طراحی راهبردهای بازاریابی هدفمند و باهدف حفظ و ارتقای تماشاگران به سوی وفاداری به کار برده شود.

ورزش همگانی یا ورزش برای همه، بخش عمده ای از ورزش است که با سلامتی و نشاط جامعه ارتباطی نزدیک دارد و بسیاری از کارکردهای اساسی ورزش در آن خلاصه می شود. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت و محتوای کاری، توصیفی و ازنوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل اساتید، اعضای هیئت علمی دانشکده های تربیت بدنی، مدیران و کارشناسان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور به تعداد 450 نفر بود. با استفاده از جدول مورگان، حجم نمونه 219 نفر به دست آمد. نمونه گیری به صورت تصادفی متناسب با حجم نمونه انجام شد. برای جمع آوری داده های موردنیاز، از پرسش نامه محقق ساخته ای مشتمل بر 22 گویه و برپایه مقیاس پنج رتبه ای لیکرت استفاده شد. برای به دست آوردن روایی پرسش نامه، از روایی محتوایی و روایی سازه و برای بررسی پایایی آن، از آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها نشان داد که مدل پیشنهادی سطح رفتاری ورز ش همگانی دانشگاه های دولتی ایران، برای نتیجه گیری درمورد روابط متغیرها از ارزش و اعتبار کافی برخوردار بود. افزون براین، عوامل جمعیتی، روان شناختی، رفتاری و ساختاری، بر سطح رفتاری توسعه ورزش همگانی دانشگاه های دولتی تأثیر مثبت و معناداری داشتند. ازلحاظ شدت تأثیر نیز به ترتیب، عوامل ساختاری، رفتاری، روان شناختی و جمعیتی قرار داشتند؛ بنابراین، سطح رفتاری توسعه ورزش همگانی را می توان براساس یک مدل کلی ترسیم کرد.

هدف این پژوهش، بررسی اثر مالیات ها و مخارج ورزشی دولتی بر ارزش افزوده بخش ورزش طی سال های 1355 تا 1392 بود. برای آزمون رابطه بلندمدت میان متغیرها، از روش هم انباشتگی جوهانسن و جوسیلیوس و برای تخمین الگو، از رویکرد مدل خودتوزیع با وقفه های گسترده (ای.آر.دی.ال) استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر وجود رابطه تعادلی بلندمدت میان متغیرها بود. یافته ها نشان داد که مخارج ورزشی دولتی و تولید ناخالص داخلی، اثر مثبت و معنا داری بر ارزش افزوده بخش ورزش داشته اند. همچنین، افزایش درآمدهای نفتی نسبت به درآمدهای مالیاتی نقش با اهمیت تری در ارزش افزوده بخش ورزش داشته اند. به عبارت دیگر، درآمدهای نفتی بیشتر از درآمدهای مالیاتی درخدمت ورزش بوده اند و این آسیب سیاست گذاری باید در فرایندهای بودجه ریزی و برنامه ریزی های دولت موردتوجه قرار گیرد. به علاوه، مخارج ورزشی دولت مهم ترین عامل تحولات بخش ورزش در ایران بوده اند. این وابستگی و اتکای بالای ارزش افزوده بخش ورزش به مخارج دولتی باید دغدغه سیاست گذاران در این حوزه باشد.

هدف این پژوهش شناسایی پست های بازیکنان تیم ملی فوتبال در ایجاد حمله و تحلیل شبکه های آن ها بود. سه مسابقه رسمی تیم ملی در جام جهانی تحلیل و کدگذاری شدند. پاس بین هم تیمی ها به عنوان یک معیار ارتباطی تعریف شده است. پس از هر مسابقه، یک ماتریس مجاور کلی ساخته شد. سپس، برای تحلیل به نرم افزار تحلیل شبکه های اجتماعی وارد شد. تحلیل شبک ه بازی ها با استفاده از دو مقیاس درجه مرکزیت و درجه اعتبار انجام شد. مقادیر درجه مرکزیت نشان داد که مدافعان کناری، 2/12 درصد و هافبک ها 03/12 درصد ، مشارکت بیشتری در گردش توپ و ایجاد حمله داشتند. همچنین، مقادیر درجه اعتبار نشان داد که هافبک ها، 65/12 درصد و مهاجم، 90/11 درصد هدف های هم تیمی ها برای پاس دادن توپ طی توالی پاس بودند. این مطالعه نشان داد که چگونه معیارهای مرکزیت شبکه می توانند اطلاعات مفیدی را برای مربیان و نیز برای مطالعه مشارکت فردی بازیکنان برای فرایند حمله فراهم کنند.

هدف اصلی این پژوهش، مطالعه میزان اثربخشی یک دوره فشرده آموزش مهارت های ارتباطی بر رابطه مربی و ورزشکار بود. ماهیت فردی و ماهیت ورزشی (رشته ورزشی) و ارتباط آن ها با تفاوت های موجود در رابطه مربیان و ورزشکاران بررسی شد. پژوهش از نوع نیمه تجربی بود و همه ورزشکاران تیم های بانوان باشگاه ورزشی فولاد مبارکه سپاهان اصفهان که بالغ بر 400 نفر می شدند، جامعه آماری بودند. نمونه آماری تعداد 40 نفر از سه تیم بسکتبال، کاراته و شنا بودند که ازطریق نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابتدا، ازطریق پرسش نامه های روابط مربی- ورزشکار و سیاهه کیفیت روابط پیش آزمون انجام شد. سپس، دوره آموزشی فشرده مهارت های ارتباطی برگزار گردید و پس از دو هفته، پس آزمون اجرا شد. گروه اول، بسکتبالیست ها به اتفاق مربی خود، گروه دوم، شناگرها بدون مربی و گروه سوم، کاراته کاها بودند که فقط مربی آن ها در دوره آموزشی شرکت کرد. اعضای گروه های اول و دوم از آموزش ها برای گرم کردن روابط استفاده کردند و مربی گروه سوم برای سردکردن روابط استفاده کرد. برحسب هدف، داده ها توسط انواع آنوا و رگرسیون چندعاملی تحلیل شد. نتایج نشان داد که در سه رشته ورزشی، روابط مربی ورزشکار متفاوت بود. در هر سه گروه، دوره آموزشی مهارت های ارتباطی مؤثر بود و خطوط تغییرات سه گروه دارای تعامل بود؛ شناگران، پیشرفت؛ بسکتبالیست ها پیشرفت بیشتر و کاراته کاها پسرفت نشان دادند. براساس یافته ها می توان گفت که کیفیت روابط مربی ورزشکار بیشتر تابع ویژگی های فردی آن ها است و ارتباط زیادی با رشته ورزشی ندارد. آموزش مربی و ورزشکار باهم، مؤثرتر از آموزش هریک از آن ها است.

هدف پژوهش حاضر بررسی و توسعه مدل اثر جامعه برند بر ویژگی های برند، با میانجی گری دلبستگی به برند و نقش تعدیل کننده شباهت جامعه – برند در صنعت پوشاک ورزشی داخلی و خارجی بود. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی و ازنظر هدف، کاربردی بود. پژوهش به شکل میدانی انجام شد که مشتریان برندهای ورزشی داخلی و خارجی در سطح فروشگاه های شهر شیراز جامعه آماری آن بود. ابزار اندازه گیری، پرسش نامه 34 سؤالی در مقیاس پنج ارزشی لیکرت بود. نتایج نشان داد که شباهت جامعه برند، رابطه بین تعهد به جامعه برند و دلبستگی به برند و رابطه تعهد به جامعه برند و تعهد به برند را تعدیل کرد؛ درحالی که شباهت جامعه برند نقش تعدیل کننده ای بین شناسایی و تعیین هویت جامعه برند و شناسایی و تعیین هویت برند نداشت. به طورکلی، اگر مشتریان جامعه برند ورزشی موفق را بپذیرند، آن جامعه برند ورزشی اثرگذارتر خواهد بود. ایجاد نگرش مثبت در ادراک مشتریان نیز زمانی روی می دهد که جامعه برند برمبنای خرید و رضایت از خرید مطرح شود و تنها، داشتن هویت جامعه برند و داشتن تعهد به جامعه برند برای ایجاد تغییر مثبت، مؤثر نیست.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تعامل اجتماعی و تبادل بین اعضای گروه های داوطلبی بر مدیریت داوطلبی رویداد ورزشی بود. این پژوهش، ازنظر هدف، کاربردی و ازحیث ماهیت، توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری متشکل از همه داوطلبان سیزدهمین المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان بود (200 نفر). با توجه به تعداد متغیرهای پنهان، حداقل حجم نمونه برابر با 120 نفر بود که ازطریق نمونه گیری تصادفی ساده، 128 داوطلب به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه ترجمه شده کیم و همکاران (2016) استفاده شد. روایی صوری پرسش نامه به تأیید صاحب نظران (10 نفر) رسید و همچنین، پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی محاسبه شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها و بررسی برازش مدل، از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزارهای اس.پی.اس.اس و پی. ال. اس استفاده شد. نتایج نشان داد که تبادل بین اعضای گروه های داوطلبی، تأثیر مثبتی بر توصیه به تجربه کردن فعالیت داوطلبی به دیگران داشت. همچنین، رابطه معناداری بین تبادل اعضا با قصد مشارکت مجدد و توصیه وجود داشت. همچنین، براساس نتایج، بین تعامل اجتماعی و تبادل اعضا رابطه معناداری وجود داشت؛ اما، بین تعامل اجتماعی و قصد مشارکت مجدد رابطه معناداری وجود نداشت. با توجه به نتایج می توان گفت که مسئولان ورزش دانشجویی باید وقت بیشتری را برای بررسی تأثیر تعامل اجتماعی داوطلبان و تعامل اعضای داوطلبی، به عنوان اصلی ترین متغیر تأثیرگذار در مدیریت داوطلبی درجهت مشارکت مجدد و توصیه به همکاری در رویدادهای ورزشی صرف کنند.

در جوامع امروزی، یکی از عوامل توسعه ورزش مشارکت افراد جامعه است. این پژوهش با هدف شناسایی عواملی انجام شد که بتوانند خیران و واقفان را به عرصه ورزش سوق دهند. روش پژوهش، آمیخته بود و جامعه آماری متشکل از خیران، واقفان، مدیران و کارشناسان ورزشی و حج و اوقاف بود که با توجه به روش نمونه گیری هدفمند و دردسترس، تعداد 150 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده پرسش نامه محقق ساخته ای بود که در دو بخش مشخصات فردی و بخش اصلی، سؤال های پرسش نامه بین نمونه های پژوهش توزیع شدند. برای تعیین روایی ساختاری ابزار پژوهش، ازروش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد و برای تعیین روایی سازه پرسش نامه، از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج نشان داد که مؤلفه اخلاق گرایی با سه مقوله احترام، مسئولیت اجتماعی و سرمایه اجتماعی، مؤلفه فرهنگ سازی با دو مقوله تعریف سازی و شرعی نگری، مؤلفه حقوقی با سه مقوله اقلیت سازی، شفافیت و تسریع و مؤلفه آموزش با سه مقوله عمومی، تخصصی و سازمانی، می توانند بیشترین تأثیر را در جذب خیران و واقفان داشته باشند؛ بنابراین، پیشنهاد می شود که با دادن آموزش های عمومی و اختصاصی، علاوه بر جلب نظر خیران به ورزش، به توسعه کیفی اعمال خیریه ورزشی نیز کمک شود.

هدف این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع مشارکت زنان معلول جسمی و حرکتی در برنامه های اوقات فراغت ورزشی در استان قم بود. این مطالعه ازنوع پژوهش های کاربردی بود که به صورت پیمایشی انجام شد. زنان معلول جسمی و حرکتی مراجعه کننده به مراکز بهزیستی و مددکاری (200 نفر) نمونه آماری این پژوهش را تشکیل دادند که به صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسش نامه تعدیل شده محمدپور رنجبر و همکاران (1393) در مقیاس لیکرت بود که روایی محتوایی و صوری آن با نظر خواهی از 10 نفر از متخصصان حوزه مدیریت ورزش و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ تأیید شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون فریدمن برای رتبه بندی موانع و گویه های مربوط به آن) تجزیه وتحلیل شد. یافته ها نشان داد که موانع مشارکت زنان معلول جسمی و حرکتی، به ترتیب اولویت عبارت اند از: موانع اقتصادی، رسانه ای، ساختاری، فرهنگی و اجتماعی، شبکه های اجتماعی و موانع فردی. به نظر می رسد که توجه به محدودیت های مالی برای رفع این موانع و همچنین، اطلاع رسانی ازطریق رسانه ها بتواند تاحدودزیادی موانع اصلی افزایش مشارکت ورزشی بانوان معلول جسمی و حرکتی را برطرف کند.

هدف این پژوهش ارتباط علّی مزیت رقابتی با منابع تعارض و نقش میانجی انعطاف پذیری منابع انسانی در صنعت تولیدات ورزشی بود. روش پژوهش، ازنوع علّی بود که به صورت میدانی انجام شد. نمونه پژوهش ازبین مدیران و صاحبان واحدهای تولیدی ورزشی تهران انتخاب شد. ابزار اندازه گیری شامل پرسش نامه مزیت رقابتی ریحانی (۱۳۹۴)، پرسش نامه منابع تعارض سازمانی خاکپور و همکاران (۱۳۹۴) و پرسش نامه انعطاف پذیری منابع انسانی رایت و اسنل (۱۹۹۸) بود که پس از تأیید روایی و پایایی آن ها، بین نمونه ها توزیع شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آمار توصیفی و برای ارائه مدل اندازه گیری، از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس و لیزرل استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار بود. همچنین مشخص شد که عامل مزیت رقابتی با ضریب تأثیر 38/0 و با ضریب تأثیر 7/0، اثر مستقیم و معناداری بر انعطاف پذیری منابع انسانی و منابع تعارض داشت. افزون براین، عامل انعطاف پذیری سازمانی با ضریب تأثیر 27/0 اثر مستقیم و معنا داری بر منابع تعارض داشت؛ بنابراین، با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود که مدیران و مسئولان شرکت های تولیدات ورزشی سعی کنند موارد درون سازمانی مانند اثربخشی هزینه ها و زمان را که باعث ایجاد مزیت رقابتی می شوند، مدنظر داشته باشند تا بتوانند مزیت رقابتی موقتی ایجادشده در شرکت را به مزیت رقابتی پایدار تبدیل کنند. همچنین، برای افزایش انعطاف پذیری منابع انسانی این شرکت ها، مدیران آن ها سعی کنند کارکنانی را به کار گیرند که از مهارت های کافی برای انجام کار برخوردار باشند.

هدف این پژوهش مدل یابی تأثیر هوش معنوی و نگرش به کارآفرینی، بر قصد کارآفرینی دانشجویان علوم ورزشی بود. این مطالعه، توصیفی و ازنوع همبستگی بود که به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری متشکل از تمامی دانشجویان علوم ورزشی استان فارس برابر با 680 نفر بود که با لحاظ شرایط لازم برای انجام مدل سازی، تعداد نمونه 220 نفر درنظر گرفته شد. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های هوش معنوی کینگ (2008)، نگرش به کارآفرینی لینان و چن (2009) و قصد کارآفرینی لینان و چن (2009) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها به تأیید اساتید مدیریت ورزشی و کارآفرینی رسید و پایایی ازطریق مطالعه ای مقدماتی تأیید گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که هوش معنوی به صورت مستقیم و غیرمستقیم ازطریق نگرش به کارآفرینی اثر مثبت بر قصد کارآفرینی دارد. همچنین، مدل تأثیر هوش معنوی و نگرش به کارآفرینی، بر قصد کارآفرینی دربین دانشجویان علوم ورزشی از برازش قابل قبولی برخوردار بود. مدل این پژوهش می تواند به عنوان دستورکاری برای توسعه کارآفرینی، تدوین محتوا، سرفصل های موردنیاز برای تدریس و بهبود نگرش و قصد کارآفرینی در رشته علوم ورزشی، استفاده شود.