مطالعات مدیریت ورزشی

کارآفرینی در متون مدیریتی، به ارتباط بین جنبه های فردی رفتارکارآفرینان یا آنچه کارآفرینان انجام می دهند،گفته می شود. فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز مجموعه ای از فناوری هایی است که زیرساخت ها و سیستم های تولید، انتقال، پردازش، ذخیره و انتشار شکل های مختلف اطلاعات را فراهم می سازند. این پژوهش با هدف مشخص نمودن وضعیت فناوری اطلاعات و ارتباطات در دانشکده های تربیت بدنی، میزان انگیزه کارآفرینی دانشجویان و بررسی ارتباط آنها با یکدیگر اجرا شد. این تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی است که به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه 554 نفر دانشجوی سال آخر دوره کارشناسی رشته تربیت بدنی دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران در سال تحصیلی 1386-1387 تشکیل می دادند. برای کاهش خطای نمونه گیری و افزایش اعتبار یافته ها از روش تمام شماری استفاده شد. ابزار این تحقیق پرسشنامه ای با سؤالات بسته، با طیف پنج ارزشی لیکرت بود که روایی آن با استفاده از نظر خبرگان و پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ ارزیابی و مورد تأییید قرار گرفت (پرسشنامه فناوری اطلاعات و ارتباطات با 9/0= α و پرسشنامه انگیزه کارآفرینی 82/0= α). برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی استودنت گروه های مستقل، آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که وضعیت فناوری اطلاعات و ارتباطات در دانشکده های تربیت بدنی درحد متوسطی است. به علاوه، دانشجویان از سطح انگیزشی متوسطی برای کارآفرینی در آینده برخوردار هستند. بین فناوری اطلاعات و ارتباطات و انگیزه کارآفرینی دانشجویان، رابطه مثبت و معنی داری (01/0, P<6/0r= ) وجود دارد؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که دانشجویان تربیت بدنی باید دانش و مهارت های خود در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات افزایش دهند، همچنین با توجه به سیاست های یک دهه اخیر در زمینه کوچک شدن حجم دولت و خصوصی سازی، فرهنگ سازی در خصوص تغییر نگرش شغلی دانشجویان از کاریابی و استخدام شدن به کارآفرینی ضروری به نظر میرسد.

بقای فوتبال به عنوان پرطرفدارترین ورزش دنیا و ایران و درآمدهای کلان آن، به حضور تماشاچیان در ورزشگاه ها بستگی دارد. در این مقاله عوامل تأثیرگذار بر حضور تماشاچیان در مسابقات لیگ برتر فوتبال تعیین شده است. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع پیمایشی است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامة محقق ساخته استفاده شد که بر اساس پیشینة تحقیق و با تأکید بر مدل کوریا و استیو (2007) طراحی شده است. روایی پرسشنامه توسط استادان و متخصصان تآیید و با تحلیل عاملی اکتشافی نیز بررسی شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آلفای کرونباخ (α =0/870) مورد تأیید قرار گرفت. حجم نمونه، براساس فرمول کوکران490 نفر تعیین شد. پرسشنامه ها در چهار ورزشگاه توزیع شد. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و آزمون های کولموگوروف-اسمیرنوف، فریدمن، دوجمله ای و همبستگی رتبه ای اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد از میان 44 متغیر مورد بررسی، چشیدن طعم پیروزی با میانگین (69/3) و توهین به داور با میانگین (14/2) به ترتیب، بیشترین و کمترین میانگین را داشتند. شاخص های اقتصادی (قیمت بلیت، حمل و نقل) و تسهیلات وزرشگاه (زیبایی، امنیت، پاکیزگی، راحتی ورزشگاه، و مواد غذایی و نوشیدنی) مهم ترین عامل های تأثیرگذار بر حضور تماشاچیان در مسابقات لیگ برتر بودند. عامل پرخاشگری (توهین به داور، خشونت های بازی و توهین و تضعیف تیم مقابل) تأثیری در حضور تماشاچیان نداشت.

باشگاه های حرفه ای فوتبال، بنگاه های اقتصادی صنعت فوتبال به شمار می روند. توسعه باشگاه های حرفه ای نقش مهمی در توسعه اقتصادی صنعت فوتبال ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر شناخت موانع توسعه صنعت باشگاه داری حرفه ای فوتبال در ایران است. به این منظور از روش تحقیق کیفی استفاده شد. در مرحله اول، پس از بررسی وضع موجود و مطالعه تطبیقی، فهرست مقدماتی موانع شناسایی شد. سپس با استفاده از فهرست مقدماتی مذکور (به عنوان ابزار اولیه جمع آوری داده ها)، با نخبگان آگاه از موضوع مورد مطالعه (n=33) به مصاحبه های کیفی به عمل آمد. نتایج نشان می دهد 24 مانع، پیش روی توسعه صنعت باشگاه داری حرفه ای فوتبال است. همچنین یافته ها نشان داد مهم ترین موانع، صرفاً ریشه در ساختار و مدیریت ورزش کشور ندارد و موانع محیطی نیز نقش به-سزایی در این باره دارند. شرایط اقتصاد کلان کشور، مالکیت دولتی باشگاه ها، مشکلات حقوقی و قانونی، مدیریت ضعیف بازاریابی و محدود بودن اندازه بازار صنعت فوتبال، از مهم ترین موانع شناسایی شده در مطالعه حاضر بودند.

رفتارهای ناشایست ورزشکاران، تیم ها و تماشاگران فوتبال، تیتر اصلی بسیاری از برنامه ها و خبرهای ورزشی است که کمیته انضباطی مسئولیت رسیدگی به آنها را بر عهده دارد. هدف از تحقیق حاضر توصیف مسائل انضباطی لیگ برتر فوتبال ایران در سال 1385-1386 است. به این منظور، اطلاعات مورد نیاز مانند موضوعات انضباطی که در کمیته انضباطی لیگ برتر بررسی شده بود، شاکیان و متشاکیان پرونده های انضباطی و احکام صادر شده از سوی کمیته انضباطی از کتاب «لیگ فوتبال 86-1385 در یک نگاه» و همچنین وب سایت فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران، جمع آوری و از طریق آمار توصیفی بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد مهم ترین موضوعات مطرح شده در کمیته انضباطی به ترتیب شامل گرفتن اخطار از سوی بازیکنان (1/14 درصد)، تأخیر در شروع بازی (7/13 درصد) و فحاشی تماشاگران (8/12 درصد) بوده است. همچنین بیشترین شکایت مربوط به گزارش داوران (4/78 درصد) و بیشترین خوانده شده یا متشاکی به این کمیته، تیم هاای ورزشی (1/66 درصد) بوده اند. نتایج نشان داد بیشترین پرونده های انضباطی به-ترتیب مربوط به ورزشگاه های آزادی تهران (2/41 درصد)، حافظیه شیراز (6/8 درصد) و نقش جهان اصفهان (1/8 درصد) بوده است. جریمه نقدی (8/70 درصد) و محرومیت از بازی (7/12 درصد) نیز بیشترین احکام صادر شده از سوی کمیته انضباطی بوده است. با توجه به حجم بالای پرونده های انضباطی در لیگ برتر ایران، نیاز به بررسی موشکافانه دلایل و رفع آنها و همچنین اقدامات مؤثرتر در برابر برخی از مـسائل انضباطی، کامـلاً ضـروری به نظر می رسد.

هدف اصلی این تحقیق، تعیین ارتباط هوش هیجانی با عملکرد ورزشی ورزشکاران در رشته های انفرادی و گروهی است. جامعة آماری این تحقیق را 1100 نفر از ورزشکاران رشته های ورزشی گروهی و انفرادی تشکیل می دادند که در مسابقات استانی همدان شرکت کرده بودند. بر اساس فرمول کرجسی و مورگان، 200 نفر از رشته های گروهی و 85 نفر از رشته های انفرادی، به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، به عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامة هوش هیجانی بار- اون(1997) و پرسشنامة عملکرد ورزشکاران چاربونیو (2001)، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر توصیف آماری، از آزمون های آمار استنباطی مانند آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین هوش هیجانی و عملکرد ورزشی ورزشکاران در رشته های انفرادی (01/0P< ,495/0=r) و گروهی (01/0P< ,325/0= r ) ارتباط مستقیم و معنیداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی، به طور کلی درمیزان هوش هیجانی تفاوت معنیداری با یکدیگر ندارند (793/0P= ,263/0- =t)، اما در مقیاس هوش بین فردی تفاوت معنیداری دارند (05/0P< , 23/2- t=). همچنین در مقایسة عملکرد ورزشکاران در رشته های گروهی و انفرادی تفاوت معنیداری مشاهده شد (01/0P< ،86/2-t=). نتایج این پژوهش نشان داد که میزان هوش هیجانی میتواند موفقیت ورزشی ورزشکاران را پیش بینی کند (05/0, P<05/44F=)، به نحوی که 13 درصد عملکرد ورزشی ورشکاران را میتوان از طریق هوش هیجانی آنان پیش بینی کرد.

در تحقیق حاضر رضایت شغلی کارکنان ادارات کل تربیت بدنی استان های کشور و ارتباط آن با برخی ویژگیهای فردی بررسی شده است. پس از تعیین روایی و پایایی پرسشنامه رضایت شغلی هاکمن و اولدهام (1975) در مطالعه ای مقدماتی، 550 پرسشنامه در بین کارکنان ادارات کل تربیت بدنی 10 استان منتخب (نمونه گیری تصادفی طبقه ای) توزیع شد. در نهایت، نتایج مربوط به 337 پرسشنامه، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان می دهد میزان رضایت شغلی کارکنان دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و بالاتر و همچنین کارکنان دانش آموخته در رشته تربیت بدنی، به طور معنی داری کمتر از سایر کارکنان است (05/0P<). همچنین مشاهده شد که میزان رضایت شغلی مدیران و معاونان ادارات کل، از کارکنان عادی بالاتر است (05/0P<). از نظر جنسیت، سن، وضعیت تأهل، استان محل خدمت، نوع استخدام و سابقه کاری، تفاوت معنی داری در میزان رضایت شغلی کارکنان مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق، به نظر می رسد برای اصلاح وضعیت موجود در ادارات کل تربیت بدنی استان ها و بالا بردن کیفیت فعالیت های سازمانی، باید زمینه بهبود رضایت شغلی افرادی که مدارک تحصیلی بالاتری دارند و همچنین دانش آموختگان رشته تربیت بدنی، فراهم شود.

هدف تحقیق حاضر مقایسه نگرش مدیران، اعضای هیئت علمی و دانشجویان نسبت به ابعاد مدیریت تغییر در گروه های تربیت بدنی دانشگاه های آزاد اسلامی است. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است نمونه آماری شامل 65 مدیر، 175 عضو هیئت علمی و 149 دانشجو (کارشناسی ارشد و دکتری) بودند که از میان واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی در این تحقیق شرکت کردند. همه آزمودنی ها پرسشنامه محقق ساخته ای را تکیل کردند. روایی(توسط متخصصان) و پایایی پرسشنامه (ثبات درونی پرسشنامه یا ضریب آلفای کرونباخ 7/88/0=α و ضریب پایایی زمانی 76/0=r) در جامعه هدف در حد 05/0=α بررسی و تصویب شده بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های tتک نمونه ای، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین نگرش آزمودنی ها نسبت به توانایی مدیریت تغییر مدیران، بر حسب نوع عضویت در گروه، اختلاف معنی دار وجود دارد (034/114F= و05/0P<). آزمون t تک نمونه ای تأیید کرد نگرش مدیران نسبت به ابعاد مدیریت تغییر، بیش از حدّ مورد انتظار است (17/25=t و05/0P<)؛ به این معنی که میانگین مشاهده شده بیشتر از میانگین معیار (3=Mcri< 18/4=Mobs) است، ولی نگرش اعضای هیئت علمی (73/8-=t و05/0P<) و دانشجویان (64/3-=t و05/0P<) نسبت به مدیریت تغییر، کمتر از حدّ مورد انتظار است. در روش مقایسه دو به دوی گروه ها بین نگرش مدیران با دو گروه دیگر اختلاف معنی داری دیده شد (05/0P<).

رفتارهای مدیریت خطر شاخه ای از مدیریت خطر است که لزوماً نباید به وسیله مدیر ورزش اجرا شوند، اما از آن جا که در نهایت مدیر ورزش برای آنچه در مجموعة ورزشی روی داده مسئول است، باید بتواند بر انجام آنها نظارت کند (1). هدف از پژوهش حاضر بررسی رفتارهای مدیریت خطر مدیران مجموعه های ورزشی استان مازندران است. جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران (25نفر) و 21 نفر از مربیان مجموعه های ورزشی استان مازندران تشکیل می دهند. پژوهش حاضر توصیفی بوده و به روش میدانی انجام شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامة استاندارد گری با اعتبار و پایی (76/0= α) و برای تجزیه و تحلیل، از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، فیشر، من ویتنی، کراسکالوالیس و آزمون t استفاده شد. یافته ها نشان داد بین سن مدیران و میزان رفتارهای مدیریت خطر آنان رابطة معنی داری وجود ندارد (05/0p>). همچنین بین مدرک تحصیلی و تجربة مربیگری مدیران و میزان حوادث رویداده در مجموعه های ورزشی با میزان رفتارهای مدیریت خطر مدیران، رابطة معنی داری وجود ندارد (05/0p>). تفاوت بین جنسیت مدیران و میزان رفتارهای مدیریت خطر آنان از نظر آماری معنی دار است (05/0 p<). براساس نتایج، بین رفتارهای مدیریت خطر در مجموعه های خصوصی و دولتی تفاوت معنی داری وجود ندارد و تفاوت بین رشتة تحصیلی مدیران و میزان رفتارهای مدیریت خطر آنان نیز معنی-دار نیست (05/0p>). به علاوه، بین دیدگاه گروه های تحقیق در مورد میزان رفتارهای مدیریت خطر مدیران، تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 p<).

هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر برنامه های آماده سازی معلمان ورزش در ایجاد انسجام تیمی و رضایت دانش آموزان دختر تیم های والیبال مدارس بیرجند و همچنین بررسی رابطة بین سابقة تدریس مربی و میزان تأثیر برنامة آماده سازی بر انسجام تیمی و رضایت دانش آموزان است. روش پژوهش شبه آزمایشی است و جامعة آماری از دانش آموزان دختر 19- 14 سالة مقطع متوسطة شهر بیرجند تشکیل میشد که عضو تیم والیبال مدارسی بودند که دورة آماده سازی را برگزار کرده بودند. از میان آنها 115 دانش آموز به صورت تصادفی، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه های انسجام تیمی (GEQ) کارون، ویدمییر و برولی (1988) و رضایت ورزشکار (ASQ) رایمر و چلادورای (1998) را تکمیل کردند. پرسشنامة GEQ شامل 18 سؤال است و انسجام تیمی را اندازه گیری میکند. پرسشنامة ASQ نیز با 14 سؤال، رضایت ورزشکار را اندازه گیری میکند. ثبات درونی پرسشنامه ها به ترتیب 71/0 و 88/0 گزارش شده است. روایی صوری آنها نیز به دست آمده است. دانش آموزان، قبل و بعد از برنامه های آماده سازی، این پرسشنامه ها را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t همبسته (وابسته)، همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان میدهد بین سابقة تدریس مربی و میزان تأثیر برنامة آماده سازی بر رضایت ورزشکار، رابطه وجود دارد (05/0 < p ,207/0 = r). همچنین بین خرده مقیاس های آزمون انسجام تیمی و رضایت ورزشکار، قبل و بعد از دوره های آماده سازی، رابطه وجود دارد. این رابطه برای دو خرده مقیاس کشش فردی نسبت به تکلیف گروه و انسجام گروهی در تکلیف معنیدار است (به ترتیب قبل و بعد از دوره ها (001/0 < , p725/0=B ,027/1= B) و (001/0p< ,602/0=B ,806/0=B))، ولی برای دو خرده مقیاس دیگر یعنی کشش فردی نسبت به گروه، از لحاظ اجتماعی و انسجام گروهی از لحاظ اجتماعی معنیدار نیست. نتایج، تفاوت معنیداری بین انسجام تیمی دانش آموزان و رضایت آنان، قبل و بعد از برنامه های آماده سازی نشان نداد ((05/0> p ,698/0= t) و (05/0> p ,041/0= t)). همچنین بین سابقة تدریس مربی و میزان تأثیر برنامة آماده سازی بر انسجام گروهی، رابطة معنیداری وجود ندارد (05/0> p؛ 059/0= r). به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان میدهد دوره های آماده سازی مربیان، مطلوب و تأثیرگذار نبوده و تغییری در سطوح انسجام تیمی و رضایت دانش آموزان ایجاد نکرده است. برگزاری کلاس های آموزشی برای معلمان، به منظور بالا بردن سطح اطلاعات آنها در زمینة شیوه های مناسب آموزش و ایجاد رضایت در دانش آموزان مفید به نظر میرسد.

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین عوامل تعهد سازمانی و کیفیت زندگی کاری دبیران تربیت بدنی آذربایجان شرقی است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است و به صورت میدانی انجام شده است. جامعة آماری پژوهش را دبیران تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی تشکیل میدهند که در سال 1388 تعداد آنها 991 نفر بوده است. نمونه گیری براساس جدول مورگان و به صورت تصادفی خوشه ای انجام شده و تعداد نمونه ها 276 نفر است. برای انجام پژوهش، از پرسشنامة تعهد سازمانی مییر و آلن و پرسشنامة کیفیت زندگی کاری والتون استفاده گردید. تجزیه و تحیل داده ها، با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون کروسکال والیس و u مان ویتنی انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد بین دو بُعد تعهد سازمانی (تعهد عاطفی و تعهد هنجاری) و کیفیت زندگی کاری دبیران رابطه ای معنیدار وجود دارد، اما در بعد تعهد عقلانی و کیفیت زندگی کاری دبیران رابطة معنیداری وجود ندارد. همچنین بین تعهد سازمانی برحسب ویژگیهای جمعیت شناختی در (سن، وضعیت تأهل، مدرک تحصیلی، مقام، سابقة خدمت، سابقة انجمن و نوع فعالیت ورزشی) تفاوت معنیداری وجود دارد، اما در جنسیت تفاوت معنیداری وجود ندارد. بین میزان کیفیت زندگی کاری براساس سن، وضعیت تأهل، مدرک تحصیلی، مقام، سابقة انجمن ورزشی و میزان سابقة خدمت تفاوت معنیداری وجود دارد، اما در جنسیت و نوع فعالیت ورزشی تفاوت وجود ندارد.

هدف از مطالعه حاضر تعیین رابطه بین استراتژی های مذاکره و محدودیت های ادراک شده در مدیران ورزشی استان اردبیل است. 50 مدیر ورزشی به طور داوطلبانه پرسشنامه های استراتژی های مذاکره، محدودیت های ادراک شده در حوزة ورزش و پرسشنامه مشخصات فردی را تکمیل کردند. یافته ها نشان داد مدیران به استراتژی همکاری توجه بیشتری داشتند و بیشترین محدودیت ادراک شده توسط مدیران ورزشی در بُعد امکانات و تجهیزات است. یافته های رگرسیون خطی تک متغیره و چند متغیره نیز نشان داد محدودیت های ادراک شده مدیران به طور تقریبی، 5/42 درصد از تغییرات استراتژی رقابت، 8/38 درصد از تغییرات استراتژی همکاری و 8/31 درصد از تغییرات استراتژی تبعیت در مذاکره را تبیین کرده است. نتیجه کلی نشان داد از محدودیت های ادراک شده در حوزه مدیریت، تأسیسات و تجهیزات، پیش بینی کننده های مهم استراتژی مذاکره مدیران است و در حالت کلی، مدیران برای حل مسائل، تمایل دارند از استراتژی همکاری استفاده کنند.