مطالعات مدیریت ورزشی

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثرات اقتصادی، اجتماعی، ترافیکی و محیط زیستی مکان های ورزشی بر محیط شهری اصفهان بوده است.روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری شامل کلیه ساکنان اطراف ورزشگاه های شهر اصفهان و مسئولان ورزشگاه ها بود. حجم نمونه برآورد شده پس از انجام یک مطالعه مقدماتی، برای ساکنان اطراف ورزشگاه ها تعداد 185 نفر محاسبه گردید که از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و حجم نمونه مسئولان ورزشگاه ها برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که دارای تعداد 30 سؤال و چهار حیطه (اثرات اقتصادی، اجتماعی، ترافیکی و محیط زیستی) بود که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 86/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه، از روش های آماری T تک متغیره و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره(F) استفاده شد. یافته ها نشان دادند، میانگین های حاصله در زمینه اثرات اقتصادی، اجتماعی، ترافیکی و محیط زیستی بر محیط شهری از نظر مردم بزرگ تراز سطح متوسط(3) بود. میانگین های حاصله در مورد اثرات اجتماعی، ترافیکی و محیط زیستی بر محیط شهری از نظر مسئولان ورزشگاه ها بزرگ تراز سطح متوسط(3) بود، در حالی که این میانگین، در مورد اثرات اقتصادی کوچکتر از سطح متوسط بوده است. همچنین F مشاهده شده در سطح 05/0= تفاوت معنیداری را بین نظرات مردم و مسئولان ورزشگاه ها در خصوص آثار اقتصادی، اجتماعی، ترافیکی و محیط زیستی مکان های ورزشی بر محیط شهری نشان داد.

هدف از این تحقیق، مقایسه میزان علاقه مندی به شرکت در ورزش هندبال و عوامل انگیزشی مؤثر میان بازیکنان تیم های ملی هندبال ایران و کره برای شرکت در چنین ورزشی بوده است. این تحقیق به روش علّی- مقایسه ای انجام شد. جامعه آماری شامل: کلیه بازیکنان (28 نفر) تیم های ملی هندبال ایران و کره شرکتکننده در سیزدهمین دوره مسابقات هندبال مردان قهرمانی آسیا بوده است. دو پرسشنامه استاندارد انگیزش شرکتکنندگان(PMQ)، شامل: پرسشنامه علاقه مندی شرکتکنندگان به فعالیت ورزشی(ASPFQ) و پرسشنامه جمعیت شناختی، ابزارهای تحقیق را تشکیل دادند. در این تحقیق، برای توصیف داده ها (توزیع فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون فرضیه ها ازتحلیل واریانس (ANOVA)، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چندعاملی(MANOVA) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس تفاوت معنیداری را بین عوامل انگیزشی بازیکنان ایران و کره (**558/8= F ،001/0= P) جهت شرکت در ورزش هندبال نشان داد. ضریب همبستگی پیرسون عوامل هشت گانه انگیزش بازیکنان دو کشور را برای شرکت در ورزش هندبال، مثبت و مرتبط (05/0≥ P & 01/0≥ P ) نشان داد. در نهایت نتایج تحلیل واریانس چندعاملی تفاوت معنیداری (**569/15= F ، 001/0= P) را بین ملیت و شرکت در فعالیت های ورزشی نشان داد. به منظور توسعه و رشد میزان مشارکت و علاقه مندی به ورزش هندبال در کشور، نیازمند برنامه ریزی گسترده بر اساس اولویت بندی عوامل انگیزشی توسط بازیکنان تیم ملی ایران و مقایسه آن با تیم ملی کره هستیم.

هدف از تحقیق حاضر، تعیین رابطة بین سبکهای رهبری مدیران و بهره وری سازمان های ورزشی از دیدگاه مدیران است. برای این منظور، کلیه جامعه 50 نفری متشکل از مدیران ادارات تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی با میانگین سن 1/8±5/36 سال و میانگین سابقه خدمت 6/8±9/11 سال، پرسشنامة سبک رهبری (20) و پرسشنامة بهره وری (1) را تکمیل کردند. نتایج تحقیق نشان میدهد، بین میزان توجه به بُعد انسان گرایی و همچنین بُعد وظیفه گرایی رهبری و میزان بهره وری مدیران رابطه معنیداری وجود ندارد (415/0=P ,107/0-=r و 734/0=P ,047/0-=r به ترتیب برای ارتباط انسان گرایی و وظیفه گرایی). با این حال، زمانی که انسان گرایی و وظیفه گرایی در سطح متوسطی (33 تا 66 درصد مقیاس) قرار داشتند، میانگین بهره وری در حد بالاتری بود. از آنجایی که بین میزان توجه به هر دو بُعد انسان گرایی و وظیفه گرایی (سبک تلفیقی) با بهره وری رابطه معنیدار و منفی مشاهده شد (012/0=P ,223/0- =r)، می توان چنین استنباط کرد که با استفاده از سبک تلفیقی (به دلیل منفی بودن رابطه) میزان بهره وری کاهش یافته است. به طورکلی یافته های این تحقیق، بر لزوم توجه مدیران به بُعد انسان گرایی یا وظیفه گرایی برای داشتن سطوح بهره وری بالاتر تأکید دارد.

هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل اکتشافی آمیخته بازاریابی صنعت خدمات ورزش ایران بوده است. روش پژوهش، از نوع کیفی بوده و از طریق تهیه پرسشنامه ای با تعداد 45 سؤال پاسخ بسته که 6 تن از استادان دانشگاه روایی آن را تائید کردند، و ضریب پایایی آن 92/0 تعیین شد(01/0 P<) و در اختیار تمامی 108 مسئول بازاریابی باشگاه های فعال در 9 رشته لیگ برتر کشور قرار گرفت، اجرا شده است. پس از جمع آوری داده ها، مدل اکتشافی آمیخته بازاریابی خدمات کشور به دست آمد. یافته های تحقیق حاضر، آمیخته بازاریابی صنعت خدمات ورزش ایران متشکل از هشت عامل بوده است. هر یک از عامل ها، متغیر های تبیینکننده هر عامل و بارهای عاملی هر متغیر، همچنین مهم ترین عامل ها و نیز مهم ترین نقاط قابل دستکاری برای مدیران، جهت اثر گذاری در هر عامل شناسایی و تعیین شدند. هشت عامل آمیخته بازاریابی مورد نظر عبارت بودند از: حمایت مالی، مدیریت نشان، مدیریت ترویج، قدرت های حاکم بر بازار، مدیریت روابط عمومی، مدیریت مکان، مدیریت فرآیند و مدیریت قیمت گذاری. بر اساس داده های بازار ورزش کشور، عامل «مدیریت نشان» به جای «مدیریت محصول» آشکار شده است. مهم ترین عامل و بیشترین نقش آمیخته بازاریابی صنعت خدمات ورزش کشور بر عهده «مدیریت مکان» است و بیشترین نقش منفی در آمیخته بر عهده «مدیریت قیمت گذاری» است. در متغیرهای تبیینکننده عامل های هشت گانه میتوان به نسبت قدر مطلق بار عاملی هر متغیر انتظار اثرگذاری بر آمیخته داشت.

هدف از تحقیق حاضر، مطالعه عوامل مؤثر بر بروز و گسترش فساد اداری و تعیین میزان اهمیت هر یک از روش های ده گانه کنترل فساد اداری از دیدگاه کارشناسان سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران است. این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی بوده که به شکل میدانی به اجرا در آمده است و در دسته بندی تحقیق بر حسب هدف در دسته تحقیقات کاربردی جای می گیرد. در راستای دستیابی به اهداف پژوهش، از پرسشنامه خداداد حسینی و فرهادی نژاد (1380) استفاده شد و پس از تأیید روایی و پایایی (86/0α=) آن، در بین نمونه آماری که شامل تعداد 165 نفر از کارشناسان سازمان مورد مطالعه بود، توزیع شد. در این پژوهش، به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری دو جمله ای و فریدمن استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان می دهد که از دیدگاه کارشناسان، عوامل اقتصادی بیشترین نقش را در بروز و گسترش فساد اداری داراست (05/0 p<،60/0=Btp) و در بین روش های مختلف کنترل فساد اداری نیز از دیدگاه کارشناسان بهبود افزایش حقوق کارکنان بیشترین نقش را به خود اختصاص می دهد (05/0p<،46/7=Mr). در نهایت میبایست بیان کرد که توجه بیشتر به تمامی شیوه های کنترل مورد بررسی در این پژوهش جهت کنترل و جلوگیری از بروز و گسترش فساد اداری و ایجاد سازمانی سرشار از سلامت اداری نقش مهمی دارا میباشد.

یکی از مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر میزان تولید و سرمایه گذاری در بخش صنعت ورزش هر کشور، تعیین میزان و روند تغییرات هزینه ها و الگوی مصرف کالاهای ورزشی خانوار و سهم آن از سبد هزینه های خانوار و GDP کشور است. بدین منظور محقق بر آن شد تا با استفاده از ازپرسشنامه های بررسی هزینه خانوار بر اساس طبقه بندی COICOP، میزان مصارف ورزشی خانوار شهری و روستایی، الگوی مصرف و میزان تغییرات نسبی و واقعی آن را از سال 1380 تا 1385 به دست آورد. داده های حاصله، ابتدا با استفاده از آمار توصیفی تنظیم و سپس جهت دستیابی به تغییرات واقعی هزینه ها بین سال های 1380 و 1385 با استفاده از شاخص بهای کالاها وخدمات مصرفی، اثرات تورم از بین برده شد. نتایج نشان میدهد، میزان هزینه های ورزشی خانوار در سال 1380 معادل 741 میلیارد ریال، 19/0درصد کل هزینه خانوار و 1/0درصد GDP کشور است. در حالیکه در سال 1385 با 3255 میلیارد ریال، 31/0درصد کل هزینه خانوار و 16/0درصد GDP کشورمیباشد. هزینه ورزشی یک خانوار در سال 1385 نسبت به سال 1380 دارای رشد واقعی 124 درصدی است. بیشترین میزان رشد واقعی در بلیط، ورودیه و حق عضویت، انواع کفش و هزینه فراگیری ورزش های مختلف مشاهده میشود. هرچند به دلیل آگاهی مردم از فواید سلامتی ورزش، گرایش آنان به ورزش کردن و به تَبَع آن، هزینه های ورزشی نیز افزایش یافته است، ولی به دلیل پایین بودن درآمد و سهم مشارکت ورزشی مردم ایران نسبت به کشورهای پیشرفته، هنوز هزینه های ورزشی درصد قابل قبولی را در سبد هزینه های خانوار به خود اختصاص نمیدهد.

این پژوهش در چارچوب یک طرح (علّی- مقایسه ای) با هدف مقایسه وضعیت سلامت عمومی و کیفیت زندگی کاری اعضای هیئت علمی فعال با غیر فعال (حرکتی) دانشگاه های آزاد منطقه 4 کشور به مرحله اجرا گذاشته شد. در این بررسی، چهار متغیر سلامت عمومی، کیفیت زندگی کاری، ویژگیهای فردی و فعالیت حرکتی، مورد مطالعه قرار گرفت. جامعه آماری این تحقیق تعداد 1028 نفر بودند که 180 نفر (108 مرد و 69 زن) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات تحقیق از سه پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ، 1979)، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری (والتون، 1974) و پرسشنامه های محقق ساخته برای ویژگیهای فردی و فعالیت حرکتی استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط استادان دانشگاهی مورد تأیید قرار گرفت. ضریب پایایی پرسشنامه ها، در یک تحقیق آزمایشی (30 نفر از استادان تربیت بدنی) با روش بازآزمایی برای سلامت عمومی 75/0r= و برای کیفیت زندگی کاری 92/0r= به دست آمد. داده های به دست آمده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، آزمون های ضریب همبستگی وآزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج همبستگی اتا بین سلامت عمومی با فعالیت حرکتی و کیفیت زندگی کاری با فعالیت حرکتی رابطه معنیداری را نشان نداد. ضریب همبستگی پیرسون بین سلامت عمومی با کیفیت زندگی کاری رابطه معنیداری را نشان داد. بین سلامت عمومی آزمودنیهای فعال و غیر فعال حرکتی، و کیفیت زندگی کاری آزمودنیهای فعال و غیر فعال حرکتی اختلاف معنیداری وجود نداشت (05/0>P) . از آنجایی که پژوهش های متعددی تأثیر فعالیت های بدنی دارای شدت کم و کنترل شده را تأیید کرده اند، شاید در این تحقیق، به دلیل تفاوت روش های به کار گرفته شده، تعداد و نوع آزمودنیها، نوع فعالیت های ورزشی آنان، نداشتن گروه های کنترل، تعداد زیاد متغیرهای تحقیق و تفاوت ابزارهای اندازه گیری باشد.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی شیوع ، نگرش و میزان آگاهی از عوارض جانبی مصرف مواد نیروزا در ورزشکاران نخبه زن تیم های ملی و باشگاهی استان تهران بوده است. روش تحقیق توصیفی و جامعه آماری تحقیق حاضر را ورزشکاران زن نخبه استان تهران که در یکی از باشگاه های برتر و یا در یکی از تیم های ملی زنان ایران در زمان انجام تحقیق تمرینات منظم داشتند، تشکیل داده اند. نمونه های تحقیق تعداد 169 نفر بودند، 83 نفر از آنان عضو تیم های ملی کشور و 86 نفر دیگر، از میان ورزشکاران رشته های مختلف باشگاهی دسته یک تهران انتخاب شدند. میانگین سن 4± 75/22 سال، میانگین وزن 5/6± 14/64 کیلوگرم، قد 7± 07/168 سانتی متر و میانگین سابقه فعالیت آزمودنیها 3± 93/6 سال بود. ابزار اندازه گیری اصلی در این پژوهش یک پرسشنامه خود گزارش دهی شامل23 سؤال با ضریب پایایی(74/0=r ) بود که میزان شیوع مصرف، نگرش و آگاهی از عوارض جانبی ترکیبات نیروزا توسط ورزشکاران مورد سؤال و بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که 5/77درصد (131نفر) از نمونه های تحقیق حداقل از یک ماده نیروزا استفاده کرده بودند، 4/15درصد (26 نفر) از داروهای دوپینگ و ممنوعه مصرف کرده اند و 1/75درصد (127نفر) از آنها نیز از انواع مکمل ها استفاده کرده بودند. بین میزان شیوع، شناخت و آگاهی از عوارض جانبی مواد نیروزا و نگرش نسبت به دوپینگ در زنان ورزشکار نخبه تیم های ملی و باشگاهی، تفاوت معنیداری مشاهده نشد، اما بین میزان شیوع، شناخت، نگرش وآگاهی از عوارض جانبی مواد نیروزا و دوپینگ در زنان ورزشکار نخبه رشته های مختلف ورزشی تفاوت معنی داری مشاهده گردید(05/0 ≥p). مقایسه نتایج حاصل با دیگر تحقیقات نشان داد که شیوع مواد نیروزا در بین زنان ورزشکار نخبه ایرانی از اغلب تحقیقاتی که شیوع مواد نیروزا را در بین زنان گزارش کرده اند، بیشتر است(11،5،3). همچنین نتایج تحقیق حاکی از آن است که ورزشکاران زن ایرانی نیز مانند ورزشکاران بسیاری از کشورها، در ارتباط با مواد نیروزا آگاهی کمیدارند. متأسفانه بررسی نگرش گروه نمونه این تحقیق نشان داد که نگرش زنان ورزشکار نخبه ایرانی نسبت به دوپینگ مثبت است و تمایل بیشتری به استفاده از آن وجود دارد، 33 درصد از آزمودنیهای تحقیق اظهار کردند که چنانچه امکان آن را داشته باشند، از این مواد استفاده خواهند کرد.

تحقیق حاضر با عنوان تعیین فعالیت های ورزشی متناسب با سن جانبازان در اوقات فراغت آنان انجام گرفته است. اوقات فراغت، فرصت و زمانی است که پس از کار موظف روزانه باقی میماند و فرد به هنگام آسودگی با شوق و رغبت اقدام به تفریحات، سرگرمیها و فعالیت های مفرّح میکند. مقوله اوقات فراغت برای جانبازان که دارای نوع و درجاتی از معلولیت هستند، بسیار مهم است. بهره گیری درست از اوقات فراغت جانبازان به منظور تندرستی جسم و روان در قالب فعالیت های ورزشی امکان پذیر است و این مهم با برنامه ریزی اصولی در تربیت بدنی بنیاد شهید و امور ایثارگران عملی است. تعداد جانبازان ورزشکار ایران 33054 نفر و تعداد مربیان آنها 700 نفر بوده اند. با توجه به جدول مورگان تعداد 461 نفر ورزشکار و 249 نفر مربی با روش نمونه گیری تصادفی در دسترس در تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه اوقات فراغت(با 31 سؤال) برای اندازه گیری نحوه گذران اوقات فراغت و پرسشنامه های تناسب سازی رشته های ورزشی(با 10 سؤال) برای اندازه گیری رشته های ورزشی متناسب با تواناییهای جانبازان مورد استفاده قرار گرفت. پایایی پرسشنامه اوقات فراغت (78/0) و پرسشنامه تناسب سازی رشته ورزشی والیبال نشسته (79/0)، دو و میدانی (86/0)، تنیس روی میز(82/0)، وزنه برداری (86/0)، تیراندازی با کمان و تفنگ (83/0)، گلبال ( 78/0)، فوتبال و فوتسال (79/0)، بسکتبال با ویلچر (84/0)، شنا (75/0) و دارت (78/0) گزارش شد. یافته های پژوهش نشان داد که حداقل و حداکثر سن ورزشکاران 17 و 60 سال با (63/5 5/40=M) است. ورزشکاران جانباز نسبت به رضایت از نحوة گذران اوقات فراغت، 21درصد رضایت خیلی زیاد،37درصد زیاد، 34درصد متوسط، 6درصد کم و 2درصد رضایت خیلی کم را عنوان کرده اند. از میان رشته های ورزشی خاص افراد جانباز همبستگی معنیداری بین نظر مربیان و ورزشکاران در ورزش های دو و میدانی(000/0=sig و 96/0=r) ، تیراندازی با تفنگ(000/0=sig و 77/0=r)، دارت (016/0=sig و 7-/0=r)، تیراندازی با کمان(000/0=sig و 72/0=r) و تنیس روی میز (000/0=sig و 80/0=r) مشاهده شد و با تحلیل رگرسیون، نظر ورزشکاران از طریق نظر مربیان در رشته های دو و میدانی (000/0=sig و 07/69=F)، تیراندازی با تفنگ (000/0=sig و 02/16=F)، دارت (03/0= sig و 07/7=F)، تیراندازی با کمان (000/0= sig و 64/15=F) و تنیس روی میز (000/0= sig و 52/20=F) در سطح 05/0= پیش بینی گردید. در ورزش های بسکتبال با ویلچر، فوتبال فلج مغزی و فوتسال، گلبال، وزنه برداری، والیبال نشسته و شنا همسبتگی معنیداری بین نظر مربیان و ورزشکاران جانباز مشاهده نشده است.

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه عوامل انگیزشی مشارکت منظم دانشجویان در فعالیت-های بدنی به تفکیک جنسیت و خودکارآمدی تمرینی بوده است. به همین منظور، پرسشنامه انگیزه مشارکت (گیل و همکاران، 1983) و خودکارآمدی تمرینی به طور تصادفی در اختیار تعداد 187 دانشجو غیر تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد (100 دانشجوی پسر و 87 دانشجوی دختر) که دارای فعالیت بدنی منظم برای مدت بیشتر از 6 ماه بودند، قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط متخصصان و ثبات درونی مقیاس های انگیزه مشارکت و خودکارآمدی تمرینی به ترتیب با آلفای کرونباخ 92/0 و 72/0 مورد تأیید قرار گرفتند. دادههای به دست آمده به کمک آزمون های کولموگروف-اسمیرنف، یو مان ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهند، بین برخی از عوامل انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان دارای فعالیت بدنی منظم، مانند همراهی با گروه، آمادگی، رهایی انرژی، عوامل موقعیتی، توسعه مهارت و تفریح به تفکیک خودکارآمدی تمرینی بالا، پائین و متوسط تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0>P). بر پایه یافته ها، تداوم مشارکت ورزشی تحت شرایط مختلف با هر سطحی از مهارت، با برخی از عوامل انگیزشی مشارکت ورزشی دانشجویان به ویژه عوامل انگیزش درونی مرتبط است.

هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط عوامل خودکارآمدی عمومی و تخصصی با متغیرهای شخصی در دبیران تربیت بدنی آذربایجان غربی است. این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بوده است و جامعه آماری آن را دبیران تربیت بدنی جنوب استان آذربایجان غربی تشکیل داده اند، حجم نمونه آماری با حجم کل جامعه آماری برابر بوده و شامل154 نفر است. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه خودکارآمدی عمومی(شوارزر و جروسلم 1995 (GSE-10 با ضریب آلفای کرونباخ85/0 در ایران و پرسشنامه خودکارآمدی تخصصی معلمان، بندورا با ضریب آلفای کرونباخ 91/0 و پرسشنامه متغیرهای شخصی( محقق ساخته) استفاده شده است. داده ها به کمک روش تحلیل مؤلفه های اصلی، روش همبستگی پیرسون، تی تست، تحلیل شدند. نتایج، حاکی از این بود که خودکارآمدی عمومیدبیران با تحصیلات تربیت بدنی، بالاتر از غیر تربیت بدنی است و خودکارامدی عمومی دبیران با تحصیلات بالاتر، بیشتر است. خودکارآمدی عمومی مردان بیشتر از زنان است. بین خودکارآمدی عمومی با متغیرهای سن، سابقه خدمت، وضعیت تأهل، مقطع تدریس، وضعیت رفاهی،طی کردن و یا طی نکردن دوره های آموزشی خاص مربیگری و تعداد فرزندان تفاوت معنیداری وجود ندارد. بین خودکارآمدی تخصصی دبیران با نوع و سطح تحصیلات، جنسیت، وضعیت تأهل، مقطع تدریس، وضعیت رفاهی، سن، سابقه خدمت، طی کردن و یا طی نکردن دوره های آموزشی خاص مربیگری، تعداد فرزندان از لحاظ آماری تفاوت معنیداری وجود ندارد؛ بدین معنی که خودکارآمدی تخصصی دبیران با متغیر های شخصی رابطه ای ندارد.