این پژوهش با هدف بررسی میزان، نحوه و انگیزه های کودکان در استفاده از رسانه های سنتی (سینما و تئاتر، رسانه های نوشتاری و ...) و رسانه های جدید (رادیو، تلویزیون، ماهواره، اینترنت و ...) و تعیین اثرات متغیرهای سن و جنس کودکان، میزان تحصیلات، شغل و میزان همراهی والدین در استفاده کودکان از این رسانه ها و همچنین تعیین رابطه بین رسانه های سنتی و جدید انجام گرفته و با بهره گیری از دو نظریه استفاده و رضامندی و جامعه پذیری رسانه، به تبیین موضوع مورد بررسی پرداخته است. این پژوهش، به شیوه پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه در بین تعداد 400 نفر از کودکان 5 تا10 ساله در مرکز استان کردستان، در تابستان 1390، انجام گرفته است. بر اساس یافته های پژوهش، تلویزیون پرمخاطب ترین رسانه نزد کودکان است و تماشای آن مهم ترین فعالیت کودکان در زمان اوقات فراغت می باشد. چنان که بیش از نیمی از کودکان تمام روزهای هفته تلویزیون تماشا می کنند. میزان تحصیلات والدین با میزان استفاده از رسانه های جدید رابطه مستقیم دارد؛ همچنین با افزایش میزان همراهی پدر با فرزندان در تماشای برنامه های تلویزیون، میزان تماشای برنامه های تلویزیونی در کودکان بیشتر می شود.
