"در یک جامعه توسعه نیافته در بحبوحة چالش‌های صورت گرفته برای مدرن‌سازی و توسعة اقتصادی، ارتباطات نقش مهمی بر عهده می‌گیرد و در کشوری که بیشتر مردم آن بی‌سواد هستند رادیو و تلویزیون اهمیتی بسیار بیشتر از رسانه‌های نوشتاری می‌یابد. AIR به عنوان یکی از سازمان‌های آموزشی هند از نخستین سال‌های پیدایش، این نقش را پذیرفته است و تعدادی از برنامه‌های خود را در جهت تحقق این هدف طراحی کرده است در تمامی برنامه‌ها تأکید اصلی بر آموزش و راهنمایی در معنای وسیع آن و دست یافتن به برخی اهداف سازنده در سطح ملی است. در این مقاله بحث کاربرد رادیو و تلویزیون در آموزش و توسعة ملی مورد بررسی قرارخواهد گرفت و با بیان نمونه‌های عینی و تجربی پخش برنامه در مدارس و دانشگاه‌های هند در مقایسه با بعضی از کشور‌ها و نقاط ضعف و قدرت آن با توجه به جمعیت، تعداد گویش‌ها و زبان‌های مختلف ارزیابی خواهد شد. در مجموع چکیده و حاصل ترجمة یاد شده گویای این مطلب است که در کشوری مانند هند با گویش‌ها و زبان‌های مختلف بهتر است به جای رسانه‌ای کردن آموزش و پرورش، سرمایه‌های موجود را در جهت بهبود و توسعة مدارس به کار گیرند و اگر به دلیل تراکم روستاها اصراری بر استفاده از رسانه‌ها در مدارس و دانشگاه‌ها است، برای آموزش غیررسمی در مدارس و کلاس‌های تطبیقی دانشگاه‌ها از رادیو استفاده کنند که در این زمینه کارایی بیشتری نسبت به تلویزیون و ماهواره دارد.
"