هدف از این تحقیق، مقایسه میزان علاقه مندی به شرکت در ورزش هندبال و عوامل انگیزشی مؤثر میان بازیکنان تیم های ملی هندبال ایران و کره برای شرکت در چنین ورزشی بوده است. این تحقیق به روش علّی- مقایسه ای انجام شد. جامعه آماری شامل: کلیه بازیکنان (28 نفر) تیم های ملی هندبال ایران و کره شرکتکننده در سیزدهمین دوره مسابقات هندبال مردان قهرمانی آسیا بوده است. دو پرسشنامه استاندارد انگیزش شرکتکنندگان(PMQ)، شامل: پرسشنامه علاقه مندی شرکتکنندگان به فعالیت ورزشی(ASPFQ) و پرسشنامه جمعیت شناختی، ابزارهای تحقیق را تشکیل دادند. در این تحقیق، برای توصیف داده ها (توزیع فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون فرضیه ها ازتحلیل واریانس (ANOVA)، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چندعاملی(MANOVA) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس تفاوت معنیداری را بین عوامل انگیزشی بازیکنان ایران و کره (**558/8= F ،001/0= P) جهت شرکت در ورزش هندبال نشان داد. ضریب همبستگی پیرسون عوامل هشت گانه انگیزش بازیکنان دو کشور را برای شرکت در ورزش هندبال، مثبت و مرتبط (05/0≥ P & 01/0≥ P ) نشان داد. در نهایت نتایج تحلیل واریانس چندعاملی تفاوت معنیداری (**569/15= F ، 001/0= P) را بین ملیت و شرکت در فعالیت های ورزشی نشان داد. به منظور توسعه و رشد میزان مشارکت و علاقه مندی به ورزش هندبال در کشور، نیازمند برنامه ریزی گسترده بر اساس اولویت بندی عوامل انگیزشی توسط بازیکنان تیم ملی ایران و مقایسه آن با تیم ملی کره هستیم.
