بر اساس دیدگاه کنش متقابل نمادین و ساخت یابی گیدنز، هویت، امری ساخته شده است که برساخته شدن آن در بستری اجتماعی و با تفاسیر افراد، قابل بررسی است. در مقاله حاضر، با استفاده از روش اسنادی و در چارچوب این نظریه ها به دگرسازی در شکل هویت اجتماعی در دوره پسامدرنیته (که تحت تأثیر رسانه هاست) پرداخته و اشاره شده است که در شرایط حاصل از نبود قطعیت پسامدرنیته، هم نقش و ساختار رسانه ها دچار دگرگونی شده و هم مبانی مرتبط با هویت اجتماعی تغییر یافته است. همچنین در این فرایند، رسانه های جمعی با تأکید بر تنوع و تغییر و کثرت سبک های اجتماعی، نوعی هویت مصرفی و سیال را به وجود آورده اند. در ادامه، رویکردی انتقادی به رسانه مطرح شده است که بر اساس آن رسانه ها انعطاف پذیری انسان را از او گرفته و او را به سطح انسانی تک بعدی (مصرف کننده) و بسیار منفعل تنزل داده اند.
