"مقاله حاضر به بررسی تلاقی موسیقی پست مدرن ـ سبک و زمینه موسیقایی آن ـ با رسانههای دیجیتال میپردازد نویسنده با اشاره به ویژگیهای موسیقی پست مدرن که همچون رسانههای دیجیتال شکلی از التقاط و چند سبکگرایی را در خود میآمیزد، علیه خود مختاری موسیقی، مصرف انبوه و فرهنگ تودهای قد علم میکند. خدمات و امکانات رسانههای دیجیتال و توانایی آنها در آشکار ساختن هویتهای فردی که عضوی از خرده فرهنگهای خاص هستند، صنعت توده را بار دیگر به چالش میکشد.
نویسنده معتقد است موسیقی دوازده دانگی (تونالیته) از طریق امکانات رسانههای دیجیتال، منجر به چهار پیآمد قابل توجه میشود: 1ـ معنا و ساختار موسیقی در شنوندگان شکل می گیرد. 2ـ خود مختاری موسیقی به عنوان نوعی کالای مصرفی کاهش مییابد. 3ـ رشد خرده فرهنگها را امکانپذیر میسازد 4ـ خلاقیت و تفکر را تقویت میکند. این پیآمدها نشانگر این فرضیه هستند که موسیقی پستمدرن، صنعت توده در جامعه سرمایهداری را از دریچه دیگری به چالش میکشد
"