"از انتشار اولین روزنامه در ایران حدود 170 سال میگذرد، اما نشریات تخصصی زنان تقریباً 95 سال است که در عرصه روزنامهنگاری کشور حضور پیدا کردهاند. این نشریات به رغم نزدیک یک قرن عمر پرفراز و نشیب خود و به رغم این که همواره در کوران حوادث و رویدادهای اجتماعی و سیاسی جامعه حضور داشتهاند آنگونه که باید و شاید در ارتقای سطح دانش و اطلاعات زنان در زمینههای مختلف موفق نبودهاند و نتوانستهاند در بین بانوان تحصیلکرده و فرهیخته کشور از جایگاه لازم برخوردار شوند. از سوی دیگر شمارگان پایین این نشریات و عدم رویکرد جمعیت بزرگی از بانوان کشور به مطبوعات، در تثبیت نشدن جایگاه نشریات تخصصی آنان بیتأثیر نبوده است.
این مقاله که نتیجه پژوهش به روش تاریخی است روشن میکند نشریات زنان برای حضور فعال و مؤثر باید از طرح صرف مسائل سطحی و روبنایی بپرهیزند و با شناخت و طرح دقیق مسائل و مشکلات زنان و بیان اساسیترین خواستههای آنان موانع و تنگناهای موجود را در این زمینه برطرف کنند.
"