افزایش روزافزون جمعیت و اهمیت امنیت غذایی در جهان و با گسترش فنآوری های ارتباطی و شبکه جهانی اینترنت، عصری جدید را در تاریخ ارتباطات جمعی رقم زده است. پژوهش حاضر، در پی آن است که از ظرفیت رسانه ها به طور عام و رسانه های ترویجی مرتبط با کشاورزی به طور خاص در راه ارتقای سواد کشاورزی بهره برداران بهره جوید و بر این اساس، در پارادایم تفسیری مبتنی بر روش شناسی کیفی، با استفاده از روش نظریه داده بنیاد، رویکرد سیستماتیک استراوس و کوربین، از طریق نمونه گیری نظری با کارشناسان حوزه های کشاورزی ، رسانه و علوم ارتباطات، 42 مصاحبه عمیق انجام شده است. همچنین به منظور ارزیابی اعتبار، الگوی تدوین شده به 10 تن از استادان به طور مجزا، ارائه و دیدگاه هی آنان به منظور اصلاح و تعدیل اخذ شده است. پدیده اصلی پژوهش بهره برداری رسانه ای برای توسعه و بهبود کشاورزی نام گرفت. شرایط علی خشکسالی و کم آبی، فقدان خبرگی، نبود تعهد در مسئولیت، فقدان تعامل، توانمند نبودن افکار عمومی، پنهان کاری و دروازه بانی سلیقه ای شناسایی شده و عوامل مداخله گر مباحث فیلترینگ و نبود دسترسی آزاد به برخی رسانه ها از جمله تلگرام و فیس بوک، همراه با فقدان انجمن ملی خبرنگاران فعال حوزه کشاورزی، تنوع مخاطبان کشاورزی و تنوع مخاطبان رسانه ای کشاورزی طی سه مرحله کدگذاری به دست آمده است.
