زمینه: مطالعات متعددی در مورد نگرانی از تصویر تن و دوسوگرایی ابراز هیجان صورت گرفته است، اما مسأله این پژوهش این است که آیا ناگویی طبعی می تواند دررابطه با نگرانی از تصویر تن بر اساس دوسوگرایی ابراز هیجان نقش واسطه ای دارد؟ هدف: بررسی نقش واسطه ای ناگویی طبعی در پیش بینی نگرانی از تصویر تن بر اساس دوسوگرایی ابراز هیجان بود. روش: پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی بود و بر روی 130 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور نجف آباد که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، اجرا شد. ابزار عبارتند از، مقیاس ناگویی طبعی تورنتو (1994)، پرسشنامه ترس از تصویر تن لیتلتوم، آکسم و پری (2005) و پرسشنامه دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990) بود. داده های بدست آمده با روش معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: مشاهده شد ضرایب مسیر غیر مستقیم بین متغیر پیش بین (دوسوگرایی ابراز هیجانی) و متغیر ملاک (نگرانی از تصویر تن) با میانجی گری ناگویی طبعی معنادار می باشد (0/05 p< ). نتیجه گیری: ناگویی طبعی می تواند در پیش بینی نگرانی از تصویر تن بر اساس دوسوگرایی ابراز هیجانی نقش واسطه ای ایفا می کند.
