پژوهش نشان داده است که سردرگمی هویت با کاهش رواندرستی در دامنه ای از ناتوانی هیجانی تا آسیب روانی همراه است. مسأله مطالعه حاضر این است که بین منزلت های هویت بین شخصی، جنسیت و سن با مؤلفه های هوش هیجانی چه رابطه ای وجود دارد. هدف پژوهش حاضر شناخت رابطه بین منزلت های هویت، جنسیت و سن با مؤلفه های هوش هیجانی است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. برای این منظور 235 نفر از دانش آموزان شهر تهران به صورت تصادفی خوشه ای از منطقه 3 و 17 انتخاب شدند. با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه عینی هویت من (EOM-EIS-2) و نسخه فارسی پرسشنامه هوش هیجانی (TMMS) سالووی و میر (1995) اطلاعات به صورت کلاسی جمع آوری شد. با استفاده از رگرسیون گام به گام متغیرهای پیش بین شامل منزلت های هویت عقیدتی، جنسیت و سن در یک مرحله و منزلت های بین شخصی، جنسیت و سن در مرحله دیگر با متغیرهای ملاک توجه به احساسات، تمایز احساسات و بازسازی خلقی در معادله رگرسیون قرار گرفتند. یافته ها نشان داد: الف) جنسیت 8 درصد و دنباله روی عقیدتی 5 درصد توجه به احساسات را پیش بینی کردند؛ ب) هویت یافتگی بین شخصی 6 درصد و جنسیت 3 درصد تمایز احساسات را پیش بینی کردند. به این معنی که اولاً منزلت های هویت بین شخصی نسبت به هویت عقیدتی توانایی پیش بینی بیشتری از یرمقیاس های هوش هیجانی را داشتند. ثانیاً توجه و تمایز احساسات رابطه قابل ملاحظه ای با جنسیت آزمودنی ها (به نفع دختران) داشت.