پژوهش حاضر پیامدهای روان شناختی بخشایش گری که مادران ایرانی کودکان دارای نارسایی تحولی عقلی تجربه کرده اند را مورد بررسی قرار داده است. برای نیل به این هدف، روش کیفی و نظریه برخاسته از داده ها مورد استفاده قرار گرفت. بیست نفر از مادران کودکان دارای نارسایی تحولی عقلی که برای تکمیل پرونده فرزند خود به سازمان آموزش پرورش رجوع کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب و سؤالات نیمه ساختاریافته در مورد پیامدهای بخشایش گری تا رسیدن به مرحله اشباع مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل یافته ها از طریق کدهای باز و مشخص شدن گزاره های اصلی و فرعی، نشان داد که در ایران مادران این گروه از کودکان به ترتیب به پیامدهای روانی، پیامدهای معنوی و اجتماعی، خانوادگی دست یافته اند. این نشان می دهد که غنی بودن محتوا و متون مربوط به بخشایش گری در فرهنگ ایرانی- اسلامی به مادران کودکان دارای نارسایی تحولی عقلی برای بخشیدن دیگران کمک کرده است.