ایران باستان چه قبل و چه بعداز پیدایش خط و رسم تاریخ نگاری و مطلب نویسی دارای زبان و کلام کامل در شرح مسائل و مصائب بوده و بنابه مرکزیت در بروز حوادث گوناگون و جدل های ملوکالطوایفی همواره در شرح و بیان ماجراها و سخنپردازی های گوناگون ید بیضایی داشتهاند و با نظم و نثر سیفالقلم روزگار خود بود و با تداوم حضور افراد فاضل و آگاه و نکتهسنج و نکتهپرداز، گل سرسبد و تحفقةالمجالس و اهل قلم و قدم و معرفت و آگاهی بودهاند ودر نظم و نثر مولد سخنورانی چون: فردوسی، حافظ، سعدی، خیام، مولوی و دیگر شاعران و افرادی بودهاند که تا دنیا باقی است مایه فخر و بزرگی و مباهات اهل ایرانند.