هدف : پژوهش حاضر با هدف تعیین نیازها و الویت های مربوط به موضوع خودکشی، به نیازسنجی آموزشی از دستیاران روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخت. روش : در پژوهش کیفی و پدیدارشناختی حاضر، با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، 16 نفر از دستیاران روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با مصاحبه بدون ساختار و بحث گروهی گردآوری و به روش هفت مرحله ای کلایزی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : یافته های به دست آمده از مصاحبه در 1015 کد و در نهایت در سه دسته اصلی با عنوان های «نیاز در حیطه آموزش»، «نیاز در حیطه فرآیندها و امکانات» و «نیاز در حیطه منابع انسانی» قرار گرفتند. از مهم ترین نیازهای آزمودنی ها می توان به نیاز به آموزش درباره شناخت علل خودکشی، مباحث روانشناختی مربوط به خودکشی و آموزش مهارت های عملی در برخورد با خودکشی اشاره کرد. نتیجه گیری : برنامه آموزشی موجود، برآورنده نیازهای آموزشی دستیاران روانپزشکی در ارتباط با واقعیت های روزمره خودکشی نیست. بنابراین لزوم بازنگری برنامه آموزشی در این زمینه احساس می شود.
