مقایسه خود دوستداری بازیکنان فوتبال سطوح مختلف در شهر اصفهان

چکیده

احتمالا بدلیل توجه زیاد جامعه به بازکنان فوتبال، خود دوستداری آنان باید بیش از افراد عادی باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه خود دوستداری بازیکنان فوتبال در سطوح مختلف با افراد عادی است. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع میدانی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه بازیکنان فوتبال سطوح مختلف شهرستان اصفهان می باشد. تعداد 115 نفر (36، 34، 45 نفر به ترتیب از سه گروه بازیکنان فوتبال باشگاهی، دانشگاهی و دانشجویان عادی) شهر اصفهان بصورت انتخاب در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون خود دوستداری راسکین و تری و مقیاس شخصیت آیسنک (EPQ) جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی نیومن کولز مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین بازیکنان فوتبال باشگاهی با دو گروه دیگر در مقیاس خود دوستداری تفاوت معناداری وجود دارد (P£0.05). در بعد برون گردی بین بازیکنان فوتبال باشگاهی و دانشگاهی با دانشجویان عادی و همچنین در بعد روان آزردگی گرایی بین این دو گروه با فوتبالیست های باشگاهی تفاوت معنی داری (P£0.05) مشاهده شد. در بعد روان گسستگی گرایی نیز بازیکنان فوتبال باشگاهی از دو گروه دیگر نمره بالاتری داشته اند (P£0.05)؛ در حالی که بین دو گروه دیگر تفاوت معنی داری بدست نیامد (P>0.05).