کَشف الصَّلْصَله عن وَصف الزَلزَله سیوطی جامع ترین کتابی است که در فرهنگ اسلامی درباره زلزله نگاشته شده است. در این مقاله تبیین سیوطی از این پدیده طبیعی و گزارش های وی از زلزله های دوره اسلامی بررسی شده است. این کتاب گردآورده ای است از هر آن چه دانشوران مسلمان پیش از وی از محدثان و مفسران گرفته تا مورخان درباره زلزله گفته و نوشته اند. در این کتاب هم به علل و اسباب زلزله پرداخته شده و هم سیاهه ای سالشمار از زلزله های رخ داده در دوره اسلامی به دست داده شده است. تبیین سیوطی از زلزله، نه تبیینی علمی و طبیعی بلکه تبیینی دینی و فراطبیعی است. وی با ارجاع به منابع روایی وتفسیری حقیقت و منشاء زلزله را در انگاره کوه قاف می جوید، انگاره ای که ریشه های اساطیری پیشااسلامی داشت و نزد مسلمانان دوره میانه جامه ای دینی و اسلامی به خود گرفت. سیوطی سببب زلزله را هم با استناد به روایاتی از صدر اسلام، ناشی از اعمال و رفتارهای ناروا و ناشایست بندگان می داند. سیاهه سالشمار سیوطی از زلزله های روی داده در دوران پس از اسلام دربردارنده داده هایی از شمار و شدت زلزله ها و پیامدهای انسانی، اجتماعی و طبیعی آن است که می تواند دست مایه مطالعات تاریخ اجتماعی مسلمانان در دوره میانه باشد.
