هدف : هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی فراشناختی و آموزش گروهی مهارت های زندگی بر افسردگی، کیفیت زندگی، سبک پاسخ دهی نشخواری و باورهای فراشناختی زنان مطلقه بود. روش : در این تحقیق تجربی، از نوع طرح های تک عاملی با پیش آزمون و پس آزمون، 24 زن مطلقه ارجاع شده جهت درمان افسردگی به طور تصادفی در دو گروه گمارده شدند (گروه درمان فراشناختی و آموزش مهارت های زندگی). افراد گروه درمان فراشناختی، 8 جلسه گروه درمانی فراشناختی و افراد گروه مهارت های زندگی، 8 جلسه برنامه ی آموزشی مهارت های زندگی را دریافت کردند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های افسردگی بک- ویرایش دوم( BDI-II )، پرسشنامه باورهای فراشناختی - 30 سؤالی ( MCQ-30 )، سبک پاسخ دهی نشخواری ( RRS ) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت- فرم کوتاه ( WHOQOL-BREF )، در دو مرحله پیش از درمان و پس از درمان، گردآوری شدند. دو پرسشنامه اثرگذاری کلی بالینی ( CGI ) و رضایت از درمان ( CSQ ) نیز در پایان مداخلات توسط آزمودنی ها تکمیل شد. یافته ها : گروه درمانی فراشناختی، در مقایسه با آموزش گروهی مهارت های زندگی، باعث بهبود معنادار باورهای مثبت درباره نگرانی (03/0 p= )، بهبود بالینی کلی (01/0 p= )، شاخص تأثیر (003/0 p= ) و رضایتمندی از درمان (04/0 p= ) شد. در سایر متغیرها تفاوت معناداری بین دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری : گروه درمانی فراشناختی باعث بهبود باورهای مثبت درباره ی نگرانی، بهبود بالینی کلی و رضایت از درمان بیشتر در زنان مطلقه شد.
