پایایی، روایی و ساختار عاملی نسخه فارسی مقیاس حساسیت به تقویت کودکان (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)

چکیده

اهداف نظریه حساسیت به تقویت تجدید نظر شده در ابعاد مختلف رفتار، هیجان ها، شخصیت و آسیب شناختی کودکان، نقش تعیین کننده ای دارد و به همین دلیل هدف از این پژوهش بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس بازنگری شده حساسیت به تقویت کودکان بود. مواد و روش ها روش این پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری مطالعه شامل تمام کودکان مدارس شهر همدان در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بودند. شرکت کنندگان شامل ۴۱۷ کودک بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. در خوشه اول دو ناحیه از سطح شهر انتخاب شدند، در این مرحله از هر ناحیه پنج مدرسه و از هر مدرسه ۵۰ نفر انتخاب شدند. پس از گردآوری داده ها با توجه به ریزش برخی داده های غیرقابل استفاده، تعداد نمونه نهایی ۴۱۷ نفر شد. سپس مقیاس های حساسیت به تقویت، عواطف مثبت و منفی و افسردگی، اضطراب و استرس در بین شرکت کنندگان به منظور پاسخ گویی اجرا شد. پایایی آزمون به وسیله آلفای کرونباخ، بازآزمایی و شاخص دونیم سازی ارزیابی شد، روایی هم زمان با سایر مقیاس ها برای تعیین روایی مقیاس حساسیت به تقویت صورت گرفت. ساختار عاملی تأییدی با تحلیل عاملی بررسی شد. یافته ها تحلیل عاملی نشان داد مقیاس حساسیت به تقویت سه عامل دارد و بررسی پایایی آزمون از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب برای عامل های جنگ وگریز، بازداری رفتاری و فعال ساز رفتاری ( ۰ / ۷۵ ، ۰ / ۷۶ و ۰ / ۶۸ )، بازآزمایی ( ۰ / ۴۸ ، ۰ / ۵۶ و ۰ / ۶۱ ) و شاخص دونیم سازی ( ۰ / ۵۶ ، ۰ / ۵۱ و ۰ / ۶۷ ) نشان دهنده ثبات مقیاس بود. روایی ملاکی سیستم حساسیت به تقویت با دیگر مقیاس ها نشان از روایی واگرایی و همگرایی مطلوبی (P<۰/۰۵) داشت. نتیجه گیری درمجموع، یافته ها نشان داد مقیاس حساسیت به تقویت ویژگی های روان سنجی مطلوبی بین کودکان مطالعه شده دارد. با این حال به نظر می رسد زیرمؤلفه های مقیاس حساسیت به تقویت ثبات درونی پایینی بین کودکان مطالعه شده نسبت به نسخه اصلی دارند.