زنجیره تأمین اخیراً نظر بسیاری از محققین را به خود جلب کرده است. هدف این مقاله، شناسایی تأمین کنندگانی است که بیشترین توان بالقوه را در برآورده ساختن نیازهای شرکت با صرف هزینه معقولانه، داشته باشند و همچنین کاهش ریسک و حداکثر کردن ارزش کلی برای خریداران است. ازآنجایی که تأمین کنندگان ازلحاظ نقاط قوت و ضعف و شرایط عمومی محصولاتشان متفاوت هستند، نیازمند ارزیابی دقیق به وسیله خریداران می باشند. جهت انجام این فعالیت ها در شرکت ها، مشکلات فراوانی وجود دارد که یکی از آن مشکلات مربوط به تعیین معیارهای مناسب جهت ارزیابی تأمین کننده است. این موضوع به این دلیل است که غالباً نیازها در قالب مفاهیم کیفی اظهار می شوند درحالی که باید به صورت کمی مورد ارزیابی قرار گیرند. علاوه بر این، ازنظر تصمیم گیرنده، معیارها نسبت به یکدیگر از اهمیت و اولویت متفاوتی برخوردار می باشند و این موضوع یکی از دلایل اصلی است که نگارندگان را بر آن داشت که به دنبال ارائه الگویی باشند تا به وسیله آن بتوان انتخاب تأمین کننده را بر اساس معیارهای مناسب و با تأکید بر میزان اهمیت هر یک از آن ها در فرآیند تصمیم گیری انجام داد. بدین منظور ابتدا بامطالعه ادبیات موضوع، معیارهای مؤثر در انتخاب تأمین کنندگان شناسایی شدند، سپس با استفاده از پرسشنامه ای که توسط گروهی از کارشناسان تکمیل شد به غربالگری شاخص ها پرداخته شد. داده های کمی و کیفی شاخص های انتخاب شده جمع آوری شدند و توسط روش AHP درجه اهمیت معیارهای مؤثر در انتخاب تأمین کنندگان مشخص شد و درنهایت تأمین کنندگان شرکت با روش کوپراس خاکستری رتبه بندی شدند. مهم ترین معیار جهت ارزیابی تأمین کنندگان دارایی و زیرساخت (275/0) و تأمین کننده بهران به عنوان بهترین تأمین کننده شناسایی شد.
