بعد از گذشت نزدیک به سه دهه از اجرای برنامه دوره کارشناسی مترجمی مصوب سال 1369 و طرح انتقادهایی جدی نسبت به ناکارآمدی و کاستی های پرشمار آن، بالاخره در سال 1396 شاهد تصویب و سپس اجرایی شدن برنامه بازنگری شده این رشته پرطرفدار دانشگاهی بوده ایم؛ برنامه ای که هدف آن تقویت مهارت های زبانی، تقویت توانش ترجمه و تخصصی تر کردن این رشته بوده است. با توجه به اهمیت این بازنگری قابل توجه، در این پژوهش تلاش شده تا به نحوی کیفی با استفاده از دیدگاه های ده تن از اعضای هیئت علمی شاغل در هفت دانشگاه مجری این رشته در مقطع کارشناسی، به ارزیابی و نقد این برنامه جدید پرداخته شود. یافته ها بیانگر آن است که در کنار بیان نقاط قوت این برنامه در بخش های مختلف تهیه و تدوین یک برنامه درسی همچون عناوین درسی روزآمد، توجه به نیازهای کاربردی و بومی، توجه به زبان فارسی، توجه به فناوری های جدید و نیز بهره گیری از منابع جدید و متنوع، شاهد طرح کاستی هایی در خصوص برخی عناوین درسی و سرفصل دروس، شماری از منابع پیشنهادی و نحوه انتخاب پیش نیازها بوده ایم؛ کاستی هایی که به باور آنها می تواند چه در حین اجرای برنامه و چه از جهت دستیابی به اهداف، به چالش ها و ناکامی هایی در اجرای برنامه جدید بینجامد.
