نقد و مقایسه شیوه تاریخ ادبیات نگاری دو کتاب تاریخ و تحول ادبیات جدید ایران و پایه گذاران نثر جدید فارسی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

مدت ها پس از آفرینش نخستین رمان ها و داستان های کوتاه فارسی، آثاری پژوهشی در ارتباط با این آثار داستانی به وجود آمد. در این پژوهش شیوه تاریخ نگاری نخستین تاریخ ادبیات های داستانی(یعنی تاریخ و تحول ادبیات نوین ایران و پایه گذاران نثر جدید فارسی) که همزمان در خارج از کشور انتشار یافته اند بررسی شده است. در این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی و بر اساس مؤلفه هایی که نگارندگان این پژوهش برای گونه تاریخ ادبیات در نظر گرفته انذ، گفتمان این دو اثر بررسی شده است. نتایج نشان می دهد علوی و کامشاد بدون تأثیرپذیری از ایدئولوژی حاکمیت وقت و با هدف یافتن پیوندهای دو سویه ادبیات و رویدادهای سیاسی روز آثار ادبی را بررسی کرده اند. البته به دلیل نداشتن یک الگو و طرح دقیق برای نگارش اثر خود، بی شک با کاستی هایی همراه هستند؛ ضعف ساختاری در چینش مطالب، نداشتن الگوی خاص در شرح حال نویسی، نپرداختن به سبک ادبی آثار و تحلیل نکردن جنبه ادبی و هنری آثار ادبی، ساختارمند نبودن برخی مؤلفه ها، استفاده از منابع درجه دوم و سوم، مبنا قرار دادن گزینش های آثار انتقادی پیشین ازجمله این ضعف هاست که اغلب به علت دوری از بافت و زمینه های نهادی مرتبط با آثار ادبی است که این مساله آسیب چشم گیری به این دو تاریخ ادبیات وارد ساخته است.