مقاله حاضر با هدف نقد و تحلیل محتوا و ساختار کتاب «راهنمای تدریس در دانشگاه ها » تدوین شده است. روش پژوهش کاوشگری انتقادی است. کتاب از بُعد شکلی( امتیازات و کاستی ها) و نیز بُعد محتوایی (درون ساختاری) مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است عمده ترین موارد نقد اثر عبارتند از: نثر ساده و روان؛ بیان اهداف کتاب، استفاده ازاصطلاحات فنی ساده و کاربردی، ارائه پیشنیازهای مفهومی، بیان معایب و محاسن روشهای تدریس، ارائه خلاصه ای از مطالب مهم در انتهای فصل، از جمله نقاط قوت کتاب قلمداد می شوند. مهمترین اِشکال کتاب، تأکید بر روش های سنتی و نپرداختن به روش های نوین تدریس است. نویسندگان بین مفاهیم روش ها، فنون و مهارت های تدریس تفکیک قائل نشده اند. تیترهای به کار گرفته درون فصول، فاقد انسجام کافی هستند. هدف های آموزشی در ابتدای هر فصل ذکر نشده اند. از تصویر و شکل برای فهم بیشتر متن بسیارکم بهره گرفته اند. روش ها و تکنیک های پرورش تفکر که اساس تدریس در سطح آموزش عالی است مورد غفلت قرار گرفته است. مبانی نظری و پیشینه پژوهش ها در حدانتظار یک کتاب درسی دانشگاهی نیست. در پایان مقاله پیشنهادهایی به منظور اصلاح و بهبود محتوای کتاب ارائه شده است.