در این مقاله هدفْ بررسی و ارزیابی کتاب ترکان غزنوی و سلجوقی: شعر به عنوان منبعی برای تاریخ ایران است. هدف اصلی مؤلف در این کتاب به کارگیری محتوای شعر فرخی سیستانی در روزگار غزنویان و امیر معزی در روزگار سلجوقیان به منظور تکمیل داده های منابع تاریخ نگاری است. بنابراین در این مقاله پرسش این است که مؤلف تاچه اندازه در دست یابی به این هدف موفق بوده و تاچه حدی اصول علمی را در این زمینه رعایت کرده است. در این مقاله با شیوۀ تحلیلی توصیفی و رویکرد انتقادی نشان داده می شود که مؤلف تلاش ارزنده ای برای نیل به این هدف بسیار مهم انجام داده است، اما ازمنظر روش شناختی و اصول تدوین غفلت هایی نیز ملاحظه می گردد و در این زمینه شیوۀ پرسش برانگیزی در پیش گرفته شده است.