نقدی بر کتاب شناخت و نقد منابع و مآخذ تاریخ ایران بعد از اسلام (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

تألیف کتاب های درسی و کمک درسی که برخوردار از استانداردهای لازم علمی، پژوهشی، و آموزشی باشند، برای دروس رشته های دانشگاهی امری ضروری است. در سال های اخیر، چندین سازمان و نهاد در این زمینه فعالیت چشم گیر داشته اند؛ مانند سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی (سمت)، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، و دانشگاه پیام نور که جای تقدیر از آن ها دارد. از همین طریق، پژوهش گران و استادان تاریخ دانشگاه های کشور کتاب های متعددی را در رشتة تاریخ تألیف و منتشر کرده اند که برخی از آن ها کاربرد آموزشی یافته اند و دانشجویان از آن ها بهره می برند. هرچند تألیف این آثار اقدام ارزش مندی است، نقد و بررسی این متون می تواند هم به غنای علمی و آموزشی آن ها بیفزاید و هم الگوی مناسبی را در اختیار نویسندگان آثار بعدی قرار دهد که هرچه بیش تر بر امتیازات اثر خویش بیفزایند و از دامنة کاستی های آن بکاهند. نمونه ای از این کتاب ها، که به تازگی تألیف و منتشر شده، شناخت و نقد منابع و مآخذ تاریخ ایران بعد از اسلام ، ویژۀ رشتة تاریخ است که در این مقاله نقد و بررسی می شود. یافتة مقاله آن است که این کتاب به رغم برخی کاستی های شکلی و محتوایی، در موضوع خود به منزلۀ کتاب درسی مناسب است.