در پژوهش حاضر، اشعار کتاب بن مایه های شرقی ، اثر واسیلی لِوُویچ ویلیچکا، بررسی شده است. بیش از نیمی از این مجموعه با مفاهیم ایرانی و ادب فارسی شکل یافته است. وی به زبان فارسی تسلط داشت و در سفر به ایران و شهر اصفهان چنان شیفته این سرزمین شد که لقب «اصفهانی» گرفت. هدف اصلی پژوهش حاضر، ضمن معرفی این شاعر ناشناخته در ایران، بررسی و تحلیل تطبیقی کتاب بن مایه های شرقی اوست. بررسی اشعاری مانند «از خیام»، «از انصاری»، «از حافظ»، «غزال (ترانه فارسی)»، «ماه و گل سرخ» حاکی از شیفتگی و گرایش بی مانند ویلیچکا به ادبیات فارسی و شاعران ایرانی و هم چنین مفاهیم اسلامی است و بیان گر ویژگی جهان شمول بودن مفاهیم ادبیات و حکمت ایران است. اشعار ویلیچکا ترکیب منحصربه فردی از مفاهیم ادب فارسی و روسی است و یکی از بهترین نمونه های بازتاب «خود» در آیینه «دیگری» است. ویلیچکا با به کاربردن واژگان و حکایات و جملات قصار فارسی فضایی شرقی به شعر خود بخشیده و آن را غنی ساخته است. این امر بیان گر پویایی ادبیات فارسی است که نه تنها در ایران بلکه در ادبیات جهان نیز بسیار اثرگذار بوده است.