مسأله محوری دانشجویان در بازخوانی متون کلاسیک و کشف جریان های فکری و ادبی دغدغه ای است که در گرو سطوح آموزشی درس مرجع شناسی و روش تحقیق و تغییر نگرش سنتی به پژوهش در علوم ادبی و بازشناسی مسائل بنیادین آن است. از این رو، بازنگری در نگارش کتاب های پژوهش بنیان با هدف رفع آسیب های موجود، ضرورتی انکارناپذیر است؛ زیرا تقریبا اغلب منابع یا کتاب های موجود در زمینة یاد شده، یا تقلیل گرایانه به برجسته سازی بخشی خاص و غفلت از ابعادی دیگر پرداخته اند، یا با نگرشی راهبردی نگاشته نشده اند. از این رو، این جستار انتقادی ضمن آسیب شناسی منابع موجود با تمرکز بر کتاب «مرجع شناسی و روش تحقیق» نوشتة منصور ثروت به ارائة پیشنهادهای راهبردی پرداخته است. مطابق نتایج این پژوهش، مشکلات کتاب منظور و کتاب های موجود در چند ساحت قابل تأمل است: نخست، ساحت روش شناختی و نظری که شامل ترجیح مرجع شناسی و رویکرد تاریخ ادبیاتی، تأخر روش شناسی و تفضل و تقدم مرجع شناسی، نبود نگرش ساختاری و همه جانبه به تحقیقات ادبی، دوم، ساحت غایت شناسی و کارکردی آن، در کنار نبود نگاه روزآمد به منابع، روش تحقیق و مسائل ادبی و سوم، ساحت صورت، زبان و محتوا که با تسامحات و اغلاط بسیار زبانی و محتوایی همراه است.
