صنایع ایران و تجارت جهانی، تهدید یا فرصت؟
آرشیو
چکیده
پیوستن به سازمان تجارت جهانی در اساس فرایند گفتگوی چند جانبه است. این نکته، پیوستن به سازمان را به روندی پیچیده، زمانبر و دشوار تبدیل می کند. کشورهای متقاضی پیوستن به این سازمان باید بپذیرند که برای مطابقت قوانین ملی با مقررات موافقتنامه های چند جانبه سازمان اقدامهایی را به عمل آورند و تعهداتی را برای کاهش تعرفه ها و اصلاح مقررات به عهده گیرند تا دسترسی بیشتری را برای کالاها و خدمات خارجی فراهم کنند. مراحل پیوستن به سازمان تجارت جهانی شامل درخواست عضویت و تشکیل گروه کاری، بررسی فرایند تجارت خارجی کشور متقاضی پیوستن، گفتگوهای چند جانبه برای تهیه جدول امتیازها و تعهدات مربوط به گات 1994 است و همچنین، جدول تعهدات ویژه مربوط به موافقتنامه عمومی تجارت خدمات برای آن کشور و توافق در خصوص گزارش گروه کاری، سند تصمیم در باره پیوستن و قرارداد را، که شرایط پیوستن را معین می سازد، شامل می شود. در سال 1991، عضویت ایران در GATT مطرح شد. پس از تأسیس سازمان تجارت جهانی، ایران به طور رسمی در سال 1997 در دور سنگاپور تقاضای عضویت در این سازمان را مطرح کرد و پیوستن ایران به سازمان در دستور کار نشست وزیران سال 2001 دوحه قرار گرفت. در نهایت، ایران از خرداد 1384 به عضویت ناظر سازمان تجارت جهانی در آمده است. طرفداران سازمان تجارت جهانی اعتقاد دارند که تبادل آزاد کالا و خدمات در دنیا موجب افزایش رشد اقتصادی کشورها، ارتقای سطح زندگی مردم و برقراری صلح و ثبات در جهان می شود. منتقدان سازمان تجارت جهانی را مخالف با منافع کشورهای توسعه نیافته می دانند و معتقدند که مقررات این سازمان مانعی برای توسعه کشورهاست و آنها را از رشد اقتصادی باز می دارد. بسیاری از منتقدان سازمان تجارت جهانی معتقدند که در هر حال، تجارت گسترش خواهد یافت و تنها راه این است که تا آنجا که امکان دارد، شرایطی عادلانه و به نفع کشورهای کمتر توسعه یافته و توسعه نیافته پدید آید.Iran Industry and World Trade Organization, Intimidation or Opportunity
The trade policy review mechanisms purpose is to improve transparency, to create a greater understanding of the policies that countries are adopting, and to assess their impact. GATT and the WTO have helped to create a strong and prosperous trading system contributing to unprecedented growth. The WTO agreements are the result of negotiations among the members. Through these agreements, WTO members operate a non-discriminatory trading system that spells out their rights and their obligations. Each country receives guarantees that its exports will be treated fairly and consistently in other countries to do the same for imports into its own market. WTO also gives developing countries some flexibility in implementing their commitments. It encourages countries to settle their differences through consultation. Failing that, they can follow a carefully mapped out, stage-by-stage procedure that includes the possibility of a ruling by a panel of experts, and the chance to appeal the ruling on legal grounds. Trade friction is channeled into the WTO dispute settlement process where the focus is on interpreting agreements and commitments, and how to ensure that countries trade policies conform to them. That way, the risk of disputes spilling over into political or military conflict is reduced. By lowering trade barriers, the WTO system also breaks down other barriers among peoples and nations. Over three quarters of WTO members are developing or least-developed countries. All WTO agreements contain special provision for them, including longer time periods to implement agreements and commitments, measures to increase their trading opportunities, provisions requiring all WTO members to safeguard their trade interest, and support to help them build the infrastructure for WTO work, handle disputes, and implement technical standards.
تبلیغات
