چرا دانشگاه های ایران در تحقق نظام های یادگیری الکترونیکی موفق نبوده اند؟ (تحلیلی تطبیقی از وضعیت دانشگاه های ایران و ترکیه در مواجهه با پاندمی کرونا) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در دهه اخیر فنّاوری اطلاعات به عنوان عامل کلیدی توسعه همه جانبه کشورهای جهان و از جمله کشورهای منطقه چشم انداز 1404 معرفی شده و به ویژه در بازساختاردهی و بازطراحی نظام آموزش عالی این کشورها به کارگرفته شده است. با توجه به ضرورت پیاده سازی دوره های آموزش الکترونیکی در مواجهه با پاندمی کرونا، این مقاله درصدد پاسخ گویی به این پرسش است که چرا دانشگاه های ایران در عرصه آموزش های الکترونیکی (به عنوان مهم ترین نمود آموزش غیرحضوری در عصر اطلاعات) ناموفق بوده اند؟ بدین منظور با تبیین مدلی برای ارزیابی توانایی دانشگاه ها برای بهره مندی از یادگیری الکترونیکی، تلاش می شود در مطالعه ای تطبیقی چهار دانشگاه مهم ایران با چهار دانشگاه مهم ترکیه در مواجهه با پاندمی کرونا مورد مطالعه قرارگیرد. بدین منظور با اعزام گروهی متخصص به دانشگاه های مذکور وگردآوری داده های واقعی و میدانی، میزان توانمندی آنها برای ایجاد محیط یادگیری الکترونیکی مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج این پیمایش نشان می دهد میزان توانمندی دانشگاه های منتخب ترکیه در سطح «متوسط و بالاتر از متوسط» قرار دارد اما توانمندی دانشگاه های منتخب ایران در سطح «نسبتاً ضعیف» برآورد می شود. در پایان بر اساس تحلیل دلایل عدم موفقیت دانشگاه های منتخب کشور در تحقق یادگیری الکترونیکی، به ویژه در مقایسه با دانشگاه های هم تراز کشور رقیب، رهنمودهایی برای برنامه ریزی و سیاستگذاری منسجم تر ارائه شد.Why Iranian universities have not been successful in implementing e-learning systems? (Comparative analysis of Iranian and Turkish universities in the face of the Corona pandemic)
In the last decade, information technology has been identified as a key factor in most countries’ development, including the countries of Iran’s Outlook 1404, and has been used in particular to restructure and redesign higher education systems in these countries. Turkey is one of the countries experiencing the most growth through ICT development and its impact on higher education is highly evident. In 2020, more than 40% of the population of eight million Turkish students studied in distance courses. In contrast, despite the not-so-delayed and powerful entry of Iranian universities in e-learning field, a very small percentage of the country’s students (less than 10%) studied in distance courses, while this trend is also declining. Given the need to implement e-learning courses in the face of the Corona pandemic, this article seeks to answer the question of why Iranian universities have failed in the field of e-learning (as the most important manifestation of distance learning in the information age), a comparative study of four major Iranian universities (Tehran, Khajeh Nasir, Shiraz, and Isfahan) with four important Turkish universities (Ankara, Hajat Tepe, Ghazi and Technical University of Middle East) in the face of the Corona pandemic is attempted. The ability of universities to create an e-learning environment has been investigated by sending a team of experts to the mentioned universities and collecting real data. The results of this survey show that the capacity of selected universities in Turkey is at the "medium and above average" level, but in Iran is estimated at a "relatively weak" level. Finally, based on an analysis of the reasons for the failure of Iran’s selected universities to implement e-learning, especially in comparison with the competing universities in the outlook 1404, some more coherent planning and policy guidance are provided.
تبلیغات
