ارزیابی تناسب برنامه درسی تدوین شده زیست محیطی در رشته های مهندسی عمران، معماری و کشاورزی با معیارهای توسعه پایدار زیست محیطی
آرشیو
چکیده
هدف کلی از پژوهش حاضر ارزیابی تناسب برنامه درسی تدوین شده زیست محیطی در رشته های مهندسی عمران، معماری و کشاورزی با معیارهای توسعه پایدار زیست محیطی بود. جامعه آماری شامل کلیه استادان و دانشجویان رشته های مهندسی عمران، معماری و کشاورزی دانشگاه شیراز بود. در این پژوهش استادان کل شمار شدند و برای انتخاب دانشجویان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد320 نفر انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بود. ابزار پژوهش شامل سه مقیاس بود: 1. فرمهای مصاحبه محقق ساخته بر اساس اصول هفت گانه توسعه پایدار محیط زیست ]مؤسسه فناوری رزهیلمن و دانشگاه کارنگی ملون،1999-1997[ به منظور اولویت بندی اهمیت اصول زیست محیطی محتوای دروس تدوین شده؛ 2. مقیاس محقق ساخته مستخرج از سیاهه ماینر (1977) مبتنی بر اصول هفتگانه توسعه پایدار زیست محیطی به منظور بررسی اولویت بندی دیدگاه دانشجویان در باره اهمیت اصول زیست محیطی محتوای دروس اجرا شده محیط زیست؛ 3. مقیاس محقق ساخته مبتنی بر اصول هفت گانه توسعه پایدار زیست محیطی؛ برای اولویت بندی دیدگاه دانشجویان در باره اهمیت اصول زیست محیطی محتوای دروس تجربه شده محیط زیست. مقیاس اول به استادان و مقیاس دوم و سوم به دانشجویان داده شد. همچنین، برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی بهره گرفته شده است. برای پاسخگویی به سؤال اول از آمار توصیفی نظیر میانگین و انحراف معیار و سؤال دوم و سوم از آزمون تی تک نمونه ای استفاده شده است. نتایج نشان داد که: 1. میانگین اهمیت اصول محتوای دروس تدوین شده محیط زیست نسبت به اهمیت معیارهای توسعه پایدار زیست محیطی پایین تر است. 2. میانگین اهمیت اصول محتوای دروس محیط زیست در مرحله اجرای آن پایین تر از اهمیت معیارهای توسعه پایدار زیست محیطی است و تفاوت معناداری بین این دو وجود دارد. 3. میانگین اهمیت تجارب کسب شده دانشجویان پایین تر از اهمیت معیارهای توسعه پایدار است و تفاوت معناداری بین این دو وجود دارد.Evaluation of the consistency of environmental intended curriculum of civil engineering, architectural, and agricultural engineering against environmental sustainable development standards
The aim of this study is to evaluate the fitness of the intended environmental curriculum against Environmental Sustainable Development standards in fields of Civil, Architectural, and Agricultural Engineering. The sample of this study includes the professors and students of these fields at Shiraz University. In this study the total number of professors and 320 students (selected in a cluster selection method) were considered. The methodology is descriptive and of a survey format. Tools consist of three scales: 1- In order to prioritize the importance of the environmental principles of the intended curriculum, the survey sheets were designed according to the seven principles of Environmental Sustainable Development (Rose Hulman Institute of Technology and Carnegie Mellon University,1997-1999); 2- In order to prioritize the students’ views on the importance of environmental principles of implemented courses on environment, a scale was invented, considering the miner’s inventory (1997) and seven principles of Environmental Sustainable Development; and 3- In order to prioritize the students’ views on the environmental principles of experienced courses on environment, a scale was designed, using the seven principles of Environmental Sustainable Development, by researcher. The first scale was distributed among the professors while the second and third scales were distributed among the students. The results indicate that: 1- The average importance of principles of intended courses on environment was less than the importance of Environmental Sustainable Development standards; 2- The average importance of principles of implemented courses on environment was less than the importance
تبلیغات
