با اینکه در سال های اخیر پیشرفت های محسوسی در ورزش زنان رخ داده است، هنوز این بخش از ورزش کشور با موانعی روبه روست؛ بنابراین، این پژوهش با هدف شناسایی موانع و راهکارهای توسعه منابع مالی ورزش زنان انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها از نوع آمیخته اکتشافی (کیفی-کمّی) بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش متخصصان آگاه به ورزش زنان بودند. در بخش کیفی 15 مصاحبه کیفی عمیق و نیمه ساختاریافته اجرا شد و مصاحبه ها تا مرحله اشباع نظری ادامه یافت. برمبنای مصاحبه های انجام شده، پرسشنامه ای تهیه شد و پس از اعتباریابی، در بین نمونه آماری توزیع شد. در بخش کمّی نیز از روش نمونه گیری هدفمند و دردسترس استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آمار توصیفی، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. براساس یافته های این پژوهش، چهار مانع برای توسعه منابع مالی یافت شد که عبارت اند از: موانع ساختاری، مدیریتی، فرهنگی- اجتماعی و سیاسی-حقوقی. با توجه به موانع شناسایی شده راهکارهایی برای توسعه ورزش زنان ارائه شده است که برخی از آن ها عبارت اند از: درنظرگرفتن معافیت های مالیاتی یا تسهیلاتی برای حامیان مالی ورزش زنان، تلاش برای ارتقای سطح رقابت های ورزشی زنان، پخش مسابقات ورزشی زنان از سیما و نظارت بر حسن اجرای قوانین موجود و تعیین معیارهایی برای سنجش پایبندی به این قوانین. زیرا، اصلاح و وضع قوانین جدید بدون وجود ضمانت اجرایی از کارآمدی لازم برخوردار نخواهد بود.