در عصر حاضر، توسعه در ورزش حرفه ای به عنوان نمادی از قدرت یک کشور محسوب می گردد و بدون شک بازاریابی ورزشی، ضامن بقا و رشد ورزش حرفه ای می باشد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی موانع توسعه بازاریابی ورزشی در ایران بود. پس از انجام مطالعات کتابخانه ای و نظرسنجی از اساتید برجسته مدیریت ورزشی، موانع توسعه بازاریابی ورزشی کشور در چهار گروه:1. موانع سیاسی، 2. موانع حقوقی و قانونی، 3. موانع علمی، تخصصی و پژوهشی و 4. موانع فنی، مدیریتی و سازمانی طبقه بندی گردیدند. نمونه آماری پژوهش را 14 نفر از اساتید برجسته مدیریت ورزشی، 19 نفر از مدیران ورزش کشور در وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک، 18 نفر از مدیران ارشد فدراسیون ها و باشگاه های مطرح ورزشی کشور و 14 نفر از مدیران عالی شرکت های تجاری تشکیل می دادند. نتایج پژوهش نشان می دهد عدم وجود اعتقاد به بازاریابی ورزشی در بین مدیران عالی رتبه بخش صنعتبه عنوان یک منبع درآمد، عدم توجه ویژه به ورزش در کنار سایر بخش های صنعتی، عدم هم سویی سرمایه گذاری در ورزش با سیاست های توسعه ای کشور، عدم وجود قوانین اقتصادی مناسب جهت تشویق سرمایه گذاران بخش صنعتی در سرمایه گذاری در ورزش و عدم امکان تشخیص دقیق میزان سود بازاریابی ورزشی برای سرمایه گذاران از مهم ترین موانعی هستند که باید مورد توجه مسئولان و مدیران ورزشی کشور قرار گیرند.
