یکی از فرض های اساسی رفتار ¬سازمانی، شناخت ویژگی های فردی و ارتباطی افراد به-منظور دسترسی به بهره وری بیشتر و تحقق اهداف سازمانی است؛ از این رو هدف این تحقیق بررسی اثرات¬ مهارت های ارتباطی و ارتباطات بین فردی و نقش آن بر اثربخشی مدیران سازمان های ورزشی است. تحقیق از نوع توصیفی است که به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را 670 نفر از مدیران ورزشی سازمان های ورزش ایران تشکیل می دادند که از میان آن¬ها 245 نفر به¬صورت تصادفی طبقه ای به¬عنوان نمونه آماری انتخاب ¬شدند. ابزار اندازه¬گیری شامل پرسشنامه های مهارت های ارتباطی بارتون جی، ارتباطات بین فردی گراهام، اثربخشی سازمانی هسو با پایایی (81/0، 86/0 و 90/0) بود. با استفاده از روش آماری استنباطی و مدل¬یابی معادلات ساختاری به بررسی اثرات متغیرهای مشاهده شده بر متغیرهای مکنون پرداخته شد. یافته های این پژوهش نشان داد بین مهارت های ارتباطی، ارتباطات بین فردی با بالادستان و زیردستان و اثربخشی سازمانی مدیران ورزشی ارتباطی معنی¬دار در سطح ( ) وجود دارد؛ از این رو نتایج اجرای مدل های اندازه¬گیری برای تحلیل مسیر مهارت های ارتباطی، ارتباطات بین فردی بالادستان و زیردستان و اثربخشی سازمانی مدل های مفهومی پژوهش را تأیید نمود. به-طور کلی می توان گفت ویژگی های شخصیتی به¬عنوان شاخصی مناسب، نقشی مؤثر در پیش¬بینی مهارت های ارتباطی و ارتباطات بین فردی و اثربخش سازمانی مدیران ورزشی دارد. ضمن اینکه ¬مهارت های ارتباطی ¬مدیران ورزشی در سطح بین فردی و اثربخشی سازمانی متوسط و ضعیف ارزیابی می شود؛ بنابراین مسئولان باید راهبردهای مدیریتی مناسبی را به¬منظور رسیدن به سطح بهینه این شاخص، پیش بینی کنند.
