هدف از انجام این پژوهش، بررسی چالش های داخلی (درون سازمانی) و چالش های بیرونی (محیطی) ورزش همگانی کشور است. جامعه آماری پژوهش را مدیران سازمان تربیت بدنی، مدیران و متخصصان فدراسیون ورزش های همگانی و اعضای هیئت علمی مدیریت ورزش دانشگاه های تهران تشکیل میدادند که در مجموع، 73 نفر بودند. روش پژوهش توصیفی و از لحاظ هدف، کاربردی بود. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که به صورت مقطعی و در سال 1388 در میان جامعه آماری توزیع شد. برای تعیین روایی پرسشنامه از نظرات استادان و متخصصان استفاده و نظرات آنها در پرسشنامه اعمال شد. همچنین 18 پرسشنامه به صورت مقدماتی در میان جامعه آماری توزیع و پس از جمع آوری، پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ، 91% گزارش شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از آزمون های فریدمن، کولموگروف-اسمیرنف و آزمون یومان ویتنی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین چالش های ورزش همگانی در دو بُعد درونی و بیرونی تفاوت معنیداری وجود دارد که این چالش ها به ترتیب الویت بیان شدند. در نهایت، بین نظرات اعضای هیئت علمی و مدیران ورزشی در استراتژیهای مطرح شده تفاوت معنی داری مشاهده نشد. استراتژیهای ورزش همگانی برای مقابله با این چالش ها باید به گونه ای تدوین شود که بتواند با استفاده مناسب از قوت ها و فرصت های موجود مانند حمایت های قانونی و دینی، وجود متخصصان و کارشناسان و تعدد رسانه های ورزشی بتوانند از ضعف های سازمان بکاهند و در جهت برخورد با تهدیدات محیطی پیش رو عمل کنند.
