هدف این مقاله معرفی و ارزیابی یکی از جدیدترین دیدگاه های یادگیری به نام سازنده گرایی (construstivism) است. اگرچه سازنده گرایی در سال های اخیر شهرت زیادی کسب کرده است، اما ایده این نظریه جدید نیست. جنبه هایی از این دیدگاه را می توان در کارهای ارسطو، افلاطون و سقراط یافت. فلاسفه جدیدتر مثل جان لاک، کانت و پستالوزی نیز نظریاتی اراده نموده اند که در شکل گیری این دیدگاه نقش اساسی تری داشته است، تا این حد که به عنوان پدر سازنده گرایی شناخته شده و مبنایی را برای سازنده گرایی مدرن فراهم ساخته است. در عین حال برونر و ویگوتسکی نیز دارای نظریات قابل توجهی در این خصوص می باشند. از زمانی که ارنست فون گلاسرزفیلد، سازنده گرایی افراطی را در یازدهمین کنفرانس بین المللی روان شناسی آموزش ریاضیات ارایه کرد، این دیدگاه شهرت بین المللی یافت. در این مقاله تلاش شده است دیدگاه مذکور تبیین گردد و مورد ارزیابی قرار گیرد.
