مقدمه: پتانسیل های میدانی محلی به عنوان یک ابزار الکتروفیزیولوژیکی ارزشمند برای مطالعه عملکرد مغز عمل می کنند. این سیگنال ها منعکس کننده فعالیت جمعی نورون های همسایه هستند. از طریق استفاده از میکروالکترودهای خارج سلولی، این سیگنال ها از فضای باریک بافت عصبی اطراف نوک الکترود ثبت می شوند. روش کار: این مطالعه بر روی بررسی قشر بینایی اولیه میمون با استفاده از یک الکترود 24 کانالی تمرکز دارد. با طراحی آزمایشی شامل ارائه محرک در 36 مکان به طور تصادفی انتخاب شده، جنبه های مختلف قشر بینایی، از جمله مکان میدان گیرنده، گسترش بینایی سیگنال های پتانسیل میدانی محلی و زمان و دامنه قله ها و دره ها در لایه های مختلف قشر مغز مشخص می شود. برای مقایسه لایه های مختلف از آزمون آماری ناپارامتریک Kruskal-Wallis استفاده می شود. یافته ها: با حرکت از لایه های سطحی به لایه های عمیق تر، دامنه پاسخ ابتدا کاهش و سپس افزایش می یابد. علاوه بر این، مکان میدان گیرنده از طریق تجزیه و تحلیل ویژگی های استخراج شده از سیگنال های پتانسیل میدانی محلی تعیین می شود. ارزیابی گسترش بینایی کمترین مقدار گسترش را در لایه 4C در بین لایه ها نشان می دهد. همچنین، با بررسی زمان بندی قله ها و دره ها، بینش هایی در مورد ورود و خروج جریان اطلاعات در بین لایه ها به دست می آید. نتیجه گیری: بررسی سیگنال های پتانسیل میدانی محلی مکانیسم انتشار دقیق اطلاعات در لایه ها را نشان می دهد. این نتایج به درک بهتر عملکرد قشر بینایی اولیه کمک می کند و پیامدهایی برای طراحی رویکردهای رابط مغز و ماشین، پروتزهای عصبی و آنالیز سیگنال الکتروانسفالوگرافی دارد.
