مقدمه: مدالیته و نحوه ارائه اطلاعات، یکی از مداخله گرهای اثرگذار بر پردازش های توجه ی، حافظه کاری و یادگیری است که گرچه از پشتوانه های نظری محکمی برخوردار است اما در مداخله های حافظه کاری، کمتر به آن پرداخته شده است . این در حالی است که کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی ، در دریافت یکپارچه اطلاعات از سیستم های دیداری و شنیداری با مشکل مواجهه هستند. از این رو ، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مدالیته و نحوه ارائه اطلاعات در حافظه کاری بر دو انتقال دور و نزدیک از طریق دو خرده آزمون CANTAB انجام شد. روش کار: این مطالعه در قالب یک طرح آزمایشی ۲۰ جلسه ای بر روی ۶۱ کودک با اختلال نقص توجه و بیش فعالی در گروه سنی ۱۲-۸ سال اجرا و از طریق دو خرده آزمون حافظه کاری دیداری/فضایی و پردازش سریع اطلاعات دیداری انجام گرفت. گروه نمونه شامل چهار گروه آموزش دیداری، آموزش شنیداری، کنترل فعال و غیرفعال بودند. مداخله شامل ۶۰-۴۵ دقیقه آموزش برای گروه های دیداری و شنیداری، ۱۰-۵ دقیقه برای گروه کنترل فعال و نبود مداخله در گروه کنترل غیرفعال بوده است. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در متغیرهای حساسیت به محرک و سوگیری به پاسخ از آزمون پردازش سریع اطلاعات دیداری و خطای کلی از آزمون حافظه کاری دیداری/فضایی، در هر دو گروه دیداری و شنیداری در پس آزمون وجود دارد، اما در استفاده از راهبرد و زمان واکنش، تفاوت معناداری وجود نداشت . نتیجه گیری: برنامه آموزش حافظه کاری مدالیته محور، با توجه به تفاوت معنادار بین گروه های آموزش و کنترل اثرگذار بوده است. همچنین نبود تفاوت معنادار بین دو گروه دیداری و شنیداری، از اثر یکسان هر دو مدالیته بر انتقال دور و نزدیک خبر می دهد .
