هدف پژوهش حاضر مقایسه و تحلیل سطح توسعه یافتگی استان های ایران در ابعاد مختلف ورزش قهرمانی بود. این پژوهش ازنوع توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از 48 شاخص، سطح توسعه یافتگی ورزش قهرمانی استان های ایران در سال 1390، در هفت بعد منابع انسانی، منابع مالی، زیرساخت ها و امکانات، موفقیت های ورزشی، توان رقابتی، میزبانی رویدادهای ورزشی و آموزش بررسی شده است. از روش تحلیل عاملی برای محاسبه شاخص های ترکیبی و از تحلیل خوشه ای برای تعیین سطح توسعه یافتگی ورزش قهرمانی استان ها استفاده شد. بررسی سطح توسعه یافتگی استان ها در ابعاد ورزش قهرمانی نشان داد که در اغلب استان ها ابعاد منابع انسانی و زیرساخت ها و امکانات در سطح نسبتاً توسعه یافته، بعد توان رقابتی در سطح نسبتاً توسعه یافته و محروم، ابعاد منابع مالی، میزبانی رویدادهای ورزشی و آموزش در سطح محروم و بعد موفقیت های ورزشی در سطح بسیار محروم قرار داشتند. بخش دیگر یافته ها نشان داد تمام ابعاد توسعه ورزش قهرمانی از الگوی توسعه مرکز پیرامون پیروی می کند. به کارگیری این الگو در توزیع نابرابر امکانات و منابع مالی سبب تفاوت سطوح توسعه ورزش قهرمانی و شکاف زیاد در سطح توسعه یافتگی ورزش قهرمانی استان های کشور شده است. این نابرابری ها برآیند و بازتابی از عوامل سیاسی-اجتماعی، نارسایی های نظام برنامه ریزی فضایی و سیاست گذاری های نادرست، بی توجهی به مدیریت یکپارچه کشور، نبود توجه به ظرفیت های استان ها و فقدان هماهنگی سازمان های متولی ابعاد مختلف توسعه است.
