هدف از این پژوهش، تعیین رابطه ی محدودیت های گردشگران با رضایت مندی آنان در پیست های اسکی استان تهران بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش، تمامی گردشگران پیست های اسکی استان تهران، شامل پیست های اسکی دیزین، شمشک، توچال و آبعلی بودند. بر اساس برآوردهای صورت گرفته از مدیران پیست های اسکی مذکور، جامعه ی آماری پژوهش به صورت تقریبی ده هزار نفر در نظر گرفته شد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 370 نفر تعیین شد. تعداد400 پرسش نامه توزیع گردید که 362 پرسش نامه ی قابل قبول بازگردانده شد. برای گردآوری اطلاعات، از پرسش نامه ی وی (2008) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل ویژگی های جمعیت شناختی از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی، از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تأییدی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین محدودیت ها با رضایت مندی گردشگران پیست های اسکی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد (31/0-,r=01/0 P< ) از بین ابعاد محدودیت های گردشگران، بعد محدودیت های درون فردی، پیش-بین قوی تری برای رضایت مندی گردشگران بود.
