هدف از پژوهش حاضر ارائه ایده ای جدید در مکان گزینی اماکن ورزشی به منظور کاربردی تر شدن نتایج این گونه تحقیقات در محیط واقعی است. پس از ایجاد پایگاه داده فضایی پژوهش که متشکل از داده های مربوط به سالن های سرپوشیده (به عنوان نمونه مطالعاتی)، 11 عنصر و کاربری شهری، وضعیت تراکم جمعیتی دو منطقه جنوبی شهر اصفهان (به عنوان محدوده مطالعاتی) و نقشه اتوکد محدوده بود، با انتقال داده ها به محیط Arc GIS 9.3، این پایگاه به صورت لایه های مجزا آماده بهره برداری شد. در گام بعد لایه اورلی حاصل از عوامل مؤثر در مکان گزینی اماکن ورزشی و لایه تیسن که حوزه نفوذ اماکن ورزشی موجود در محدوده را مشخص می کرد همپوشانی اشتراکی شدند و نقشه نهایی حاصل شد. از آنجا که محدوده معرفی شده با ارزش زیاد در این پژوهش (940 هکتار معادل %37 از کل محدوده)، مانند بسیاری از پژوهش هایی که با هدف مکان گزینی انجام می شوند، اراضی بسیار گسترده ای را شامل می شد، از روش کمینه کردن تفاوت بیشینه و کمینه انحراف معیار لایه های سطحی تیسنی به منظور به حداقل رساندن این اراضی استفاده شد. با استفاده از این روش مشکل اراضی گسترده ای که گروه تحقیقاتی پس از تهیه نقشه نهایی و به منظور انتخاب دقیق مکان مورد نظر مجبور به برداشت میدانی از آن ها بودند به کمترین میزان رسید و همچنین امکان برنامه ریزی برای ساخت چند مکان ورزشی به صورت متوالی نیز به وجود آمد.
