هدف و روش: این مقاله با بررسی متون علمی به تبیین نقش گروه های یادگیرنده در یادگیری سازمانی و توسعه منابع انسانی پرداخته است.
یافته ها و نتیجه گیری: هرچند دانش و یادگیری فردی، اساس توسعه سازمانی و ایجاد مزیت رقابتی در سازمان است، اما یادگیری وقتی می تواند مزیت رقابتی را پایدار نماید که حاصل تعامل افراد گروه های مختلف باشد. در سازمان های یادگیرنده، تقریبا تمامی تصمیم های مهم در گروه ها اتخاذ می شود و گروه ها خود به صورت واحدهای یادگیرنده عمل می نمایند که این مستلزم یادگیری مداوم و همیشگی کارکنان است. لازمه توسعه یادگیری گروهی در سازمان، شناخت اساسی روان شناسی یادگیری، روش های انتقال و شیوه های متناسب با اهداف یادگیری گروهی و نیز ویژگی ها و موانع یادگیری گروهی است که در این مقاله به آن پرداخته می شود.
